wykładniczy
Polish edit
Etymology edit
From wykładnik + -y. First attested in 1778.[1]
Pronunciation edit
- IPA(key): /vɨ.kwadˈɲi.t͡ʂɨ/
- (Middle Polish) IPA(key): /vɨk.ɫadˈɲi.t͡ʂɨ/
Audio (file) - Rhymes: -it͡ʂɨ
- Syllabification: wy‧kład‧ni‧czy
Adjective edit
wykładniczy (not comparable, derived adverb wykładniczo)
- (relational, mathematics) exponential
- Synonym: (obsolete) wykładnikowy
Declension edit
Declension of wykładniczy (hard)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | wykładniczy | wykładnicza | wykładnicze | wykładniczy | wykładnicze | |
genitive | wykładniczego | wykładniczej | wykładniczego | wykładniczych | ||
dative | wykładniczemu | wykładniczej | wykładniczemu | wykładniczym | ||
accusative | wykładniczego | wykładniczy | wykładniczą | wykładnicze | wykładniczych | wykładnicze |
instrumental | wykładniczym | wykładniczą | wykładniczym | wykładniczymi | ||
locative | wykładniczym | wykładniczej | wykładniczym | wykładniczych |
Derived terms edit
noun
Related terms edit
adjectives
nouns
verbs
References edit
Further reading edit
- wykładniczy in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wykładniczy”, in Słownik języka polskiego[2]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “wykładniczy”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[3]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wykładniczy”, in Słownik języka polskiego[4] (in Polish), volume 7, Warsaw, page 892
- wykładniczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego