wykładnik
Old Polish edit
Etymology edit
From wykładać + -nik. First attested in the middle of the 15th century.
Pronunciation edit
Noun edit
wykładnik m ?
- translator, interpreter
- Synonym: wykładźca
- Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[2], page 176:
- Thym baczy, yze od Yadama aze do tego czaszv... lyczą szye cztyrzy tyszyącz dvyesczye y pyątnasczye lyat podlug szyedmydzyeszyat y dw vykladnykow
- [Tym baczy, iże od Jadama aże do tego czasu... liczą sie cztyrzy tysiąc dwieście i piętnaście lat podług siedmidziesiąt i dwu wykładnikow]
Related terms edit
adjective
adverb
nouns
verbs
References edit
- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “wykładnik”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
Polish edit
Etymology edit
From wykładać + -nik. First attested in 1778.[1]
Pronunciation edit
Noun edit
wykładnik m inan
- (mathematics) exponent
- indicator
- Synonym: wskaźnik
Declension edit
Declension of wykładnik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | wykładnik | wykładniki |
genitive | wykładnika | wykładników |
dative | wykładnikowi | wykładnikom |
accusative | wykładnik | wykładniki |
instrumental | wykładnikiem | wykładnikami |
locative | wykładniku | wykładnikach |
vocative | wykładniku | wykładniki |
Related terms edit
adjectives
Related terms edit
adjectives
adverb
nouns
verbs
References edit
Further reading edit
- wykładnik in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wykładnik”, in Słownik języka polskiego[3]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “wykładnik”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[4]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wykładnik”, in Słownik języka polskiego[5] (in Polish), volume 7, Warsaw, page 892