Wiktionary

σκοπέω

Ancient Greek

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

    From σκοπός (skopós, “watcher”) +‎ -έω (-éō, denominative verbal suffix), from Proto-Indo-European *sḱop-, the o-grade of *sḱep-, a metathesis of *speḱ-, from which also comes σκέπτομαι (sképtomai, “to consider, think, speculate”).

    Pronunciation

    edit
     

    Verb

    edit

    σκοπέω • (skopéō)

    1. to look, look at, behold; examine, inspect
      • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Olympian Ode 1.5:
        μηκέθ’ ἁλίου σκόπει ἄλλο θαλπνότερον ἐν ἁμέρᾳ φαεννὸν ἄστρον ἐρήμας δι’ αἰθέρος
        mēkéth’ halíou skópei állo thalpnóteron en hamérāi phaennòn ástron erḗmas di’ aithéros
        look no further for any star warmer than the sun, shining by day through the lonely sky
      • 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 467:
        καιρὸς γὰρ καλεῖ πλοῦν μὴ ’ξ ἀπόπτου μᾶλλον ἢ ’γγύθεν σκοπεῖν.
        kairòs gàr kaleî ploûn mḕ ’x apóptou mâllon ḕ ’ngúthen skopeîn.
        Yes, since opportunity bids us watch near our ship for a fair wind, rather than from afar.
    2. (figuratively) to contemplate, consider
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.8:
        ἐν τοῖσι ἓν τόδε ἐστί, σκοπέειν τινὰ τὰ ἑωυτοῦ.
        en toîsi hèn tóde estí, skopéein tinà tà heōutoû.
        one of these is that one should mind one's own business.
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.32:
        σκοπέειν δὲ χρὴ παντὸς χρήματος τὴν τελευτήν, κῇ ἀποβήσεται
        skopéein dè khrḕ pantòs khrḗmatos tḕn teleutḗn, kêi apobḗsetai
        It is necessary to see how the end of every affair turns out
      • 366 BCE – 348 BCE, Plato, Theaetetus 182a:
        σκόπει δή μοι τόδε αὐτῶν·
        skópei dḗ moi tóde autôn;
        Then just examine this point of their doctrine.
    3. to look for
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 5.7.32:
        σκοπεῖτε παῦλάν τινα αὐτῶν·
        skopeîte paûlán tina autôn;
        look about for some means of stopping them;
    4. (middle voice) like active, perhaps implying a more deliberate consideration
      • 413 BCE, Euripides, Iphigenia in Tauris 68:
        ὁρῶ, σκοποῦμαι δ’ ὄμμα πανταχῆ στρέφων.
        horô, skopoûmai d’ ómma pantakhê stréphōn.
        I am watching. Every side I turn mine eye.

    Usage notes

    edit

    Earlier writers use only the present and imperfect, with other tenses supplied by σκέπτομαι (sképtomai).

    Inflection

    edit
       Present: σκοπέω, σκοπέομαι (Uncontracted)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative σκοπέω σκοπέεις σκοπέει σκοπέετον σκοπέετον σκοπέομεν σκοπέετε σκοπέουσῐ(ν)
    subjunctive σκοπέω σκοπέῃς σκοπέῃ σκοπέητον σκοπέητον σκοπέωμεν σκοπέητε σκοπέωσῐ(ν)
    optative σκοπέοιμῐ σκοπέοις σκοπέοι σκοπέοιτον σκοπεοίτην σκοπέοιμεν σκοπέοιτε σκοπέοιεν
    imperative   σκόπεε σκοπεέτω σκοπέετον σκοπεέτων   σκοπέετε σκοπεόντων
    middle/
    passive     		indicative σκοπέομαι σκοπέῃ,
    σκοπέει     		σκοπέεται σκοπέεσθον σκοπέεσθον σκοπεόμεθᾰ σκοπέεσθε σκοπέονται
    subjunctive σκοπέωμαι σκοπέῃ σκοπέηται σκοπέησθον σκοπέησθον σκοπεώμεθᾰ σκοπέησθε σκοπέωνται
    optative σκοπεοίμην σκοπέοιο σκοπέοιτο σκοπέοισθον σκοπεοίσθην σκοπεοίμεθᾰ σκοπέοισθε σκοπέοιντο
    imperative   σκοπέου σκοπεέσθω σκοπέεσθον σκοπεέσθων   σκοπέεσθε σκοπεέσθων
    active middle/passive
    infinitive σκοπέειν σκοπέεσθαι
    participle m σκοπέων σκοπεόμενος
    f σκοπέουσᾰ σκοπεομένη
    n σκοπέον σκοπεόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Present: σκοπῶ, σκοποῦμαι (Contracted)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative σκοπῶ σκοπεῖς σκοπεῖ σκοπεῖτον σκοπεῖτον σκοποῦμεν σκοπεῖτε σκοποῦσῐ(ν)
    subjunctive σκοπῶ σκοπῇς σκοπῇ σκοπῆτον σκοπῆτον σκοπῶμεν σκοπῆτε σκοπῶσῐ(ν)
    optative σκοποίην,
    σκοποῖμῐ     		σκοποίης,
    σκοποῖς     		σκοποίη,
    σκοποῖ     		σκοποῖτον,
    σκοποίητον     		σκοποίτην,
    σκοποιήτην     		σκοποῖμεν,
    σκοποίημεν     		σκοποῖτε,
    σκοποίητε     		σκοποῖεν,
    σκοποίησᾰν
    imperative   σκόπει σκοπείτω σκοπεῖτον σκοπείτων   σκοπεῖτε σκοπούντων
    middle/
    passive     		indicative σκοποῦμαι σκοπεῖ,
    σκοπῇ     		σκοπεῖται σκοπεῖσθον σκοπεῖσθον σκοπούμεθᾰ σκοπεῖσθε σκοποῦνται
    subjunctive σκοπῶμαι σκοπῇ σκοπῆται σκοπῆσθον σκοπῆσθον σκοπώμεθᾰ σκοπῆσθε σκοπῶνται
    optative σκοποίμην σκοποῖο σκοποῖτο σκοποῖσθον σκοποίσθην σκοποίμεθᾰ σκοποῖσθε σκοποῖντο
    imperative   σκοποῦ σκοπείσθω σκοπεῖσθον σκοπείσθων   σκοπεῖσθε σκοπείσθων
    active middle/passive
    infinitive σκοπεῖν σκοπεῖσθαι
    participle m σκοπῶν σκοπούμενος
    f σκοποῦσᾰ σκοπουμένη
    n σκοποῦν σκοπούμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Imperfect: ἐσκόπεον, ἐσκοπεόμην (Uncontracted)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἐσκόπεον ἐσκόπεες ἐσκόπεε(ν) ἐσκοπέετον ἐσκοπεέτην ἐσκοπέομεν ἐσκοπέετε ἐσκόπεον
    middle/
    passive     		indicative ἐσκοπεόμην ἐσκοπέου ἐσκοπέετο ἐσκοπέεσθον ἐσκοπεέσθην ἐσκοπεόμεθᾰ ἐσκοπέεσθε ἐσκοπέοντο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Imperfect: ἐσκόπουν, ἐσκοπούμην (Contracted)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἐσκόπουν ἐσκόπεις ἐσκόπει ἐσκοπεῖτον ἐσκοπείτην ἐσκοποῦμεν ἐσκοπεῖτε ἐσκόπουν
    middle/
    passive     		indicative ἐσκοπούμην ἐσκοποῦ ἐσκοπεῖτο ἐσκοπεῖσθον ἐσκοπείσθην ἐσκοπούμεθᾰ ἐσκοπεῖσθε ἐσκοποῦντο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Future: σκοπήσω, σκοπήσομαι, σκοπηθήσομαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative σκοπήσω σκοπήσεις σκοπήσει σκοπήσετον σκοπήσετον σκοπήσομεν σκοπήσετε σκοπήσουσῐ(ν)
    optative σκοπήσοιμῐ σκοπήσοις σκοπήσοι σκοπήσοιτον σκοπησοίτην σκοπήσοιμεν σκοπήσοιτε σκοπήσοιεν
    middle indicative σκοπήσομαι σκοπήσῃ,
    σκοπήσει     		σκοπήσεται σκοπήσεσθον σκοπήσεσθον σκοπησόμεθᾰ σκοπήσεσθε σκοπήσονται
    optative σκοπησοίμην σκοπήσοιο σκοπήσοιτο σκοπήσοισθον σκοπησοίσθην σκοπησοίμεθᾰ σκοπήσοισθε σκοπήσοιντο
    passive indicative σκοπηθήσομαι σκοπηθήσῃ σκοπηθήσεται σκοπηθήσεσθον σκοπηθήσεσθον σκοπηθησόμεθᾰ σκοπηθήσεσθε σκοπηθήσονται
    optative σκοπηθησοίμην σκοπηθήσοιο σκοπηθήσοιτο σκοπηθήσοισθον σκοπηθησοίσθην σκοπηθησοίμεθᾰ σκοπηθήσοισθε σκοπηθήσοιντο
    active middle passive
    infinitive σκοπήσειν σκοπήσεσθαι σκοπηθήσεσθαι
    participle m σκοπήσων σκοπησόμενος σκοπηθησόμενος
    f σκοπήσουσᾰ σκοπησομένη σκοπηθησομένη
    n σκοπῆσον σκοπησόμενον σκοπηθησόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: ἐσκόπησᾰ, ἐσκοπησᾰ́μην, ἐσκοπήθην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἐσκόπησᾰ ἐσκόπησᾰς ἐσκόπησε(ν) ἐσκοπήσᾰτον ἐσκοπησᾰ́την ἐσκοπήσᾰμεν ἐσκοπήσᾰτε ἐσκόπησᾰν
    subjunctive σκοπήσω σκοπήσῃς σκοπήσῃ σκοπήσητον σκοπήσητον σκοπήσωμεν σκοπήσητε σκοπήσωσῐ(ν)
    optative σκοπήσαιμῐ σκοπήσειᾰς,
    σκοπήσαις     		σκοπήσειε(ν),
    σκοπήσαι     		σκοπήσαιτον σκοπησαίτην σκοπήσαιμεν σκοπήσαιτε σκοπήσειᾰν,
    σκοπήσαιεν
    imperative   σκόπησον σκοπησᾰ́τω σκοπήσᾰτον σκοπησᾰ́των   σκοπήσᾰτε σκοπησᾰ́ντων
    middle indicative ἐσκοπησᾰ́μην ἐσκοπήσω ἐσκοπήσᾰτο ἐσκοπήσᾰσθον ἐσκοπησᾰ́σθην ἐσκοπησᾰ́μεθᾰ ἐσκοπήσᾰσθε ἐσκοπήσᾰντο
    subjunctive σκοπήσωμαι σκοπήσῃ σκοπήσηται σκοπήσησθον σκοπήσησθον σκοπησώμεθᾰ σκοπήσησθε σκοπήσωνται
    optative σκοπησαίμην σκοπήσαιο σκοπήσαιτο σκοπήσαισθον σκοπησαίσθην σκοπησαίμεθᾰ σκοπήσαισθε σκοπήσαιντο
    imperative   σκόπησαι σκοπησᾰ́σθω σκοπήσᾰσθον σκοπησᾰ́σθων   σκοπήσᾰσθε σκοπησᾰ́σθων
    passive indicative ἐσκοπήθην ἐσκοπήθης ἐσκοπήθη ἐσκοπήθητον ἐσκοπηθήτην ἐσκοπήθημεν ἐσκοπήθητε ἐσκοπήθησᾰν
    subjunctive σκοπηθῶ σκοπηθῇς σκοπηθῇ σκοπηθῆτον σκοπηθῆτον σκοπηθῶμεν σκοπηθῆτε σκοπηθῶσῐ(ν)
    optative σκοπηθείην σκοπηθείης σκοπηθείη σκοπηθεῖτον,
    σκοπηθείητον     		σκοπηθείτην,
    σκοπηθειήτην     		σκοπηθεῖμεν,
    σκοπηθείημεν     		σκοπηθεῖτε,
    σκοπηθείητε     		σκοπηθεῖεν,
    σκοπηθείησᾰν
    imperative   σκοπήθητῐ σκοπηθήτω σκοπήθητον σκοπηθήτων   σκοπήθητε σκοπηθέντων
    active middle passive
    infinitive σκοπῆσαι σκοπήσᾰσθαι σκοπηθῆναι
    participle m σκοπήσᾱς σκοπησᾰ́μενος σκοπηθείς
    f σκοπήσᾱσᾰ σκοπησᾰμένη σκοπηθεῖσᾰ
    n σκοπῆσᾰν σκοπησᾰ́μενον σκοπηθέν
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Perfect: ἐσκόπηκᾰ, ἐσκόπημαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἐσκόπηκᾰ ἐσκόπηκᾰς ἐσκόπηκε(ν) ἐσκοπήκᾰτον ἐσκοπήκᾰτον ἐσκοπήκᾰμεν ἐσκοπήκᾰτε ἐσκοπήκᾱσῐ(ν)
    subjunctive ἐσκοπήκω ἐσκοπήκῃς ἐσκοπήκῃ ἐσκοπήκητον ἐσκοπήκητον ἐσκοπήκωμεν ἐσκοπήκητε ἐσκοπήκωσῐ(ν)
    optative ἐσκοπήκοιμῐ,
    ἐσκοπηκοίην     		ἐσκοπήκοις,
    ἐσκοπηκοίης     		ἐσκοπήκοι,
    ἐσκοπηκοίη     		ἐσκοπήκοιτον ἐσκοπηκοίτην ἐσκοπήκοιμεν ἐσκοπήκοιτε ἐσκοπήκοιεν
    imperative   ἐσκόπηκε ἐσκοπηκέτω ἐσκοπήκετον ἐσκοπηκέτων   ἐσκοπήκετε ἐσκοπηκόντων
    middle/
    passive     		indicative ἐσκόπημαι ἐσκόπησαι ἐσκόπηται ἐσκόπησθον ἐσκόπησθον ἐσκοπήμεθᾰ ἐσκόπησθε ἐσκόπηνται
    subjunctive ἐσκοπημένος ὦ ἐσκοπημένος ᾖς ἐσκοπημένος ᾖ ἐσκοπημένω ἦτον ἐσκοπημένω ἦτον ἐσκοπημένοι ὦμεν ἐσκοπημένοι ἦτε ἐσκοπημένοι ὦσῐ(ν)
    optative ἐσκοπημένος εἴην ἐσκοπημένος εἴης ἐσκοπημένος εἴη ἐσκοπημένω εἴητον/εἶτον ἐσκοπημένω εἰήτην/εἴτην ἐσκοπημένοι εἴημεν/εἶμεν ἐσκοπημένοι εἴητε/εἶτε ἐσκοπημένοι εἴησᾰν/εἶεν
    imperative   ἐσκόπησο ἐσκοπήσθω ἐσκόπησθον ἐσκοπήσθων   ἐσκόπησθε ἐσκοπήσθων
    active middle/passive
    infinitive ἐσκοπηκέναι ἐσκοπῆσθαι
    participle m ἐσκοπηκώς ἐσκοπημένος
    f ἐσκοπηκυῖᾰ ἐσκοπημένη
    n ἐσκοπηκός ἐσκοπημένον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Pluperfect: ἐσκοπήκειν, ἐσκοπήμην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἐσκοπήκειν,
    ἐσκοπήκη     		ἐσκοπήκεις,
    ἐσκοπήκης     		ἐσκοπήκει(ν) ἐσκοπήκετον ἐσκοπηκέτην ἐσκοπήκεμεν ἐσκοπήκετε ἐσκοπήκεσᾰν
    middle/
    passive     		indicative ἐσκοπήμην ἐσκόπησο ἐσκόπητο ἐσκόπησθον ἐσκοπήσθην ἐσκοπήμεθᾰ ἐσκόπησθε ἐσκόπηντο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

    Derived terms

    edit
    edit

    Descendants

    edit
    • English: -scope

    Further reading

    edit
    Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=σκοπέω&oldid=82276326"