σκέπτομαι

Contents

Ancient GreekEdit

EtymologyEdit

From Proto-Hellenic *sképťomai, from Proto-Indo-European *skep-ye-, from a metathesis of *speḱ-.

Cognate to Latin speciō (“I see”).

PronunciationEdit

 

• IPA^(key): /skép.to.mai̯/ → /ˈskep.to.mɛ/ → /ˈscep.to.me/

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /skép.to.mai̯/

(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈskɛp.to.mɛ/

(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈskep.to.mɛ/

(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈscep.to.me/

(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈscep.to.me/

VerbEdit

σκέπτομαι • (sképtomai)

1. I look at, examine
   • 428 BCE, Euripides, Hippolytus 943

     σκέψασθε δ᾽ ἐς τόνδ᾽

     sképsasthe d᾽ es tónd᾽

     Look at this man

   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 12.247

     σκεψάμενος δ᾽ ἐς νῆα θοὴν ἅμα καὶ μεθ᾽ ἑταίρους

     skepsámenos d᾽ es nêa thoḕn háma kaì meth᾽ hetaírous

     Looking at once at both ship and men

2. I examine, consider, think
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 1028

     σκέψασθε, πρὸς θεῶν, τὴν τύχην δυοῖν βροτοῖν.

     sképsasthe, pròs theôn, tḕn túkhēn duoîn brotoîn.

     Consider, by the gods, the fortune of these two men.

   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 6.38

     καὶ δῆτα, ὃ πολλάκις ἐσκεψάμην, τί καὶ βούλεσθε, ὦ νεώτεροι;

     kaì dêta, hò pollákis eskepsámēn, tí kaì boúlesthe, ô neṓteroi?

     And after all, as I have often asked, what would you have, young men?

   1. (rarely) I think, deem
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 854c

        καλλίω θάνατον σκεψάμενος

        kallíō thánaton skepsámenos

        deeming death the more noble way

   2. I prepare, premeditate
      • 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Timocrates 158

        καὶ τοιούτους λόγους σχολὴν ἄγοντ᾽ ἐσκέφθαι περὶ πάντων ὥστ᾽ εὖ εἰδέναι

        kaì toioútous lógous skholḕn ágont᾽ esképhthai perì pántōn hṓst᾽ eû eidénai

        and he has thought out at leisure such fine arguments on every point

      • 349 BCE, Demosthenes, First Olynthiac 1

        οὐ γὰρ μόνον εἴ τι χρήσιμον ἐσκεμμένος ἥκει τις,

        ou gàr mónon eí ti khrḗsimon eskemménos hḗkei tis,

        For not only if someone comes forward with a well-considered plan,

Usage notesEdit

The present and imperfect are suppleted from σκοπέω (skopéō) in Attic.

InflectionEdit

   Present: σκέπτομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	σκέπτομαι	σκέπτῃ, σκέπτει	σκέπτεται	σκέπτεσθον	σκέπτεσθον	σκεπτόμεθᾰ	σκέπτεσθε	σκέπτονται
	subjunctive	σκέπτωμαι	σκέπτῃ	σκέπτηται	σκέπτησθον	σκέπτησθον	σκεπτώμεθᾰ	σκέπτησθε	σκέπτωνται
	optative	σκεπτοίμην	σκέπτοιο	σκέπτοιτο	σκέπτοισθον	σκεπτοίσθην	σκεπτοίμεθᾰ	σκέπτοισθε	σκέπτοιντο
	imperative		σκέπτου	σκεπτέσθω	σκέπτεσθον	σκεπτέσθων		σκέπτεσθε	σκεπτέσθων
						middle/passive
infinitive						σκέπτεσθαι
participle	m					σκεπτόμενος
	f					σκεπτομένη
	n					σκεπτόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐσκεπτόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐσκεπτόμην	ἐσκέπτου	ἐσκέπτετο	ἐσκέπτεσθον	ἐσκεπτέσθην	ἐσκεπτόμεθᾰ	ἐσκέπτεσθε	ἐσκέπτοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σκέψομαι, σκεπήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	σκέψομαι	σκέψῃ, σκέψει	σκέψεται	σκέψεσθον	σκέψεσθον	σκεψόμεθᾰ	σκέψεσθε	σκέψονται
	optative	σκεψοίμην	σκέψοιο	σκέψοιτο	σκέψοισθον	σκεψοίσθην	σκεψοίμεθᾰ	σκέψοισθε	σκέψοιντο
passive	indicative	σκεπήσομαι	σκεπήσῃ	σκεπήσεται	σκεπήσεσθον	σκεπήσεσθον	σκεπησόμεθᾰ	σκεπήσεσθε	σκεπήσονται
	optative	σκεπησοίμην	σκεπήσοιο	σκεπήσοιτο	σκεπήσοισθον	σκεπησοίσθην	σκεπησοίμεθᾰ	σκεπήσοισθε	σκεπήσοιντο
					middle		passive
infinitive					σκέψεσθαι		σκεπήσεσθαι
participle	m				σκεψόμενος		σκεπησόμενος
	f				σκεψομένη		σκεπησομένη
	n				σκεψόμενον		σκεπησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐσκεψᾰ́μην, ἐσκέφθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐσκεψᾰ́μην	ἐσκέψω	ἐσκέψᾰτο	ἐσκέψᾰσθον	ἐσκεψᾰ́σθην	ἐσκεψᾰ́μεθᾰ	ἐσκέψᾰσθε	ἐσκέψᾰντο
	subjunctive	σκέψωμαι	σκέψῃ	σκέψηται	σκέψησθον	σκέψησθον	σκεψώμεθᾰ	σκέψησθε	σκέψωνται
	optative	σκεψαίμην	σκέψαιο	σκέψαιτο	σκέψαισθον	σκεψαίσθην	σκεψαίμεθᾰ	σκέψαισθε	σκέψαιντο
	imperative		σκέψαι	σκεψᾰ́σθω	σκέψᾰσθον	σκεψᾰ́σθων		σκέψᾰσθε	σκεψᾰ́σθων
passive	indicative	ἐσκέφθην	ἐσκέφθης	ἐσκέφθη	ἐσκέφθητον	ἐσκεφθήτην	ἐσκέφθημεν	ἐσκέφθητε	ἐσκέφθησᾰν
	subjunctive	σκεφθῶ	σκεφθῇς	σκεφθῇ	σκεφθῆτον	σκεφθῆτον	σκεφθῶμεν	σκεφθῆτε	σκεφθῶσῐ(ν)
	optative	σκεφθείην	σκεφθείης	σκεφθείη	σκεφθεῖτον, σκεφθείητον	σκεφθείτην, σκεφθειήτην	σκεφθεῖμεν, σκεφθείημεν	σκεφθεῖτε, σκεφθείητε	σκεφθεῖεν, σκεφθείησᾰν
	imperative		σκέφθητῐ	σκεφθήτω	σκέφθητον	σκεφθήτων		σκέφθητε	σκεφθέντων
					middle		passive
infinitive					σκέψᾰσθαι		σκεφθῆναι
participle	m				σκεψᾰ́μενος		σκεφθείς
	f				σκεψᾰμένη		σκεφθεῖσᾰ
	n				σκεψᾰ́μενον		σκεφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐσκέπην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐσκέπην	ἐσκέπης	ἐσκέπη	ἐσκέπητον	ἐσκεπήτην	ἐσκέπημεν	ἐσκέπητε	ἐσκέπησᾰν
	subjunctive	σκεπῶ	σκεπῇς	σκεπῇ	σκεπῆτον	σκεπῆτον	σκεπῶμεν	σκεπῆτε	σκεπῶσῐ(ν)
	optative	σκεπείην	σκεπείης	σκεπείη	σκεπεῖτον, σκεπείητον	σκεπείτην, σκεπειήτην	σκεπεῖμεν, σκεπείημεν	σκεπεῖτε, σκεπείητε	σκεπεῖεν, σκεπείησᾰν
	imperative		σκέπηθῐ	σκεπήτω	σκέπητον	σκεπήτων		σκέπητε	σκεπέντων
							passive
infinitive							σκεπῆναι
participle	m						σκεπείς
	f						σκεπεῖσᾰ
	n						σκεπέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: σκέμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	σκέμμαι	σκέψαι	σκέπται	σκέφθον	σκέφθον	σκέμμεθᾰ	σκέφθε	σκέπᾰται
	subjunctive	σκεμμένος ὦ	σκεμμένος ᾖς	σκεμμένος ᾖ	σκεμμένω ἦτον	σκεμμένω ἦτον	σκεμμένοι ὦμεν	σκεμμένοι ἦτε	σκεμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	σκεμμένος εἴην	σκεμμένος εἴης	σκεμμένος εἴη	σκεμμένοι εἴητον/εἶτον	σκεμμένω εἰήτην/εἴτην	σκεμμένοι εἴημεν/εἶμεν	σκεμμένοι εἴητε/εἶτε	σκεμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		σκέψο	σκέφθω	σκέφθον	σκέφθων		σκέφθε	σκέφθων
						middle/passive
infinitive						σκέφθαι
participle	m					σκεμμένος
	f					σκεμμένη
	n					σκεμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived termsEdit

• ἀνᾰσκέπτομαι (anasképtomai)
• ἀξιόσκεπτος (axióskeptos)
• ἀποσκέπτομαι (aposképtomai)
• ἄσκεπτος (áskeptos)
• δῐᾰσκέπτομαι (diasképtomai)

• ἐπῐσκέπτομαι (episképtomai)
• εὔσκεπτος (eúskeptos)
• κᾰτᾰσκέπτομαι (katasképtomai)
• περίσκεπτος (perískeptos)
• πολύσκεπτος (polúskeptos)

• προσκέπτομαι (prosképtomai)
• σκοπάρκης (skopárkēs)
• συσκέπτομαι (susképtomai)
• ὑποσκέπτομαι (huposképtomai)

Related termsEdit

• σκεπτέον (skeptéon)
• σκεπτήρῐον (skeptḗrion)
• σκεπτῐκός (skeptikós)
• σκέψ (sképs)
• σκέψῐς (sképsis)

• σκέμμᾰ (skémma)
• σκοπάω (skopáō)
• σκοπεῖᾰ (skopeîa)
• σκόπελος (skópelos)
• σκοπεύω (skopeúō)

• σκοπέω (skopéō)
• σκοπή (skopḗ)
• σκοπάω (skopáō)
• σκοπῐά (skopiá)
• σκοπός (skopós)

ReferencesEdit

• σκέπτομαι in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σκέπτομαι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• σκέπτομαι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963

---

GreekEdit

VerbEdit

σκέπτομαι • (sképtomai) deponent (simple past σκέφτηκα, σκέφθηκα)

1. Alternative form of σκέφτομαι (skéftomai)

ConjugationEdit

σκέπτομαι

		Non-past tenses		Past tenses
Imperfective		Present	Continuous future	Imperfect
1st person	sg	σκέπτομαι	θα σκέπτομαι	σκεπτόμουν, σκεπτόμουνα
2nd person		σκέπτεσαι	θα σκέπτεσαι	σκεπτόσουν, σκεπτόσουνα
3rd person		σκέπτεται	θα σκέπτεται	σκεπτόταν, σκεπτότανε
1st person	pl	σκεπτόμαστε	θα σκεπτόμαστε	σκεπτόμασταν, σκεπτόμαστε2
2nd person		σκέπτεστε, σκεπτόσαστε1	θα σκέπτεστε, σκεπτόσαστε1	σκεπτόσασταν, σκεπτόσαστε2
3rd person		σκέπτονται	θα σκέπτονται	σκέπτονταν, σκεπτόντανε, σκεπτόντουσαν
Perfective		Dependent†	Simple future	Simple past (Aorist)
1st person	sg	σκεφθώ, σκεφτώ	θα σκεφθώ, θα σκεφτώ	σκέφθηκα, σκέφτηκα
2nd person		σκεφθείς, σκεφτείς	θα σκεφθείς, σκεφτείς	σκέφθηκες, σκέφτηκες
3rd person		σκεφθεί, σκεφτεί	θα σκεφθεί, σκεφτεί	σκέφθηκε, σκέφτηκε
1st person	pl	σκεφθούμε, σκεφτούμε	θα σκεφθούμε, σκεφτούμε	σκεφθήκαμε, σκεφτήκαμε
2nd person		σκεφθείτε, σκεφτείτε	θα σκεφθείτε, σκεφτείτε	σκεφθήκατε, σκεφτήκατε
3rd person		σκεφθούν, σκεφτούν, σκεφθούνε, σκεφτούνε	θα σκεφθούν, θα σκεφτούν, θα σκεφθούνε, θα σκεφτούνε	σκέφθηκαν, σκέφτηκαν, σκεφθήκανε, σκεφτήκανε
Imperative		Imperfective	Perfective
2nd person	sg	—3	σκέψου
2nd person	pl	—3	σκεφθείτε, σκεφτείτε
Perfect tenses
Perfect		έχω σκεφθεί, έχεις σκεφθεί έχει σκεφθεί, …; έχω σκεφτεί, έχεις σκεφτεί έχει σκεφτεί, …
Future perfect		θα έχω σκεφθεί, θα έχεις σκεφθεί, θα έχει σκεφθεί, …; θα έχω σκεφτεί, θα έχεις σκεφτεί, θα έχει σκεφτεί, …
Past perfect		είχα σκεφθεί, είχες σκεφθεί, είχε σκεφθεί, … ; είχα σκεφτεί, είχες σκεφτεί, είχε σκεφτεί, …
Subjunctive
Continuous		The present tense form preceded by να, ας, etc
Simple		The dependent form preceded by να, ας, etc
Past perfect		The perfect tense form preceded by να, ας, etc
When multiple forms are listed above the first will usually be the most common; additional forms may be rare and not given by all sources.
†  The dependent form is not used independently, negative and tense forms of the verb are produced when the dependent is preceded by the appropriate particle.     The dependent 3rd person singular, the non-finite form, is used with the auxiliary verb έχω in the most common perfect tense forms. 1. Colloquial forms 2. Identical to present tense form 3. The existence of these forms is doubtful