degolar
Galician edit
Etymology edit
From Old Galician-Portuguese degolar (13th century, Cantigas de Santa Maria), from Latin decollāre, present infinitive of dēcollō (“I decapitate or behead”).
Pronunciation edit
Verb edit
degolar (first-person singular present degolo, first-person singular preterite degolei, past participle degolado)
Conjugation edit
Conjugation of degolar
Reintegrated conjugation of degolar (See Appendix:Reintegrationism)
1Less recommended.
References edit
- “degolar” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
- “degolar” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
- “degolar” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “degolar” in Dicionario da Real Academia Galega, Royal Galician Academy.
- “degolar” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “degolar” in Dicionário Estraviz de galego (2014).
- “degolar” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
Portuguese edit
Etymology edit
Inherited from Latin dēcollāre (“to decapitate or behead”), from dē- + collum (“neck, throat”) + -ō (compare Portuguese colo).
Pronunciation edit
- Hyphenation: de‧go‧lar
Verb edit
degolar (first-person singular present degolo, first-person singular preterite degolei, past participle degolado)
- to behead, decapitate
Conjugation edit
Conjugation of degolar (See Appendix:Portuguese verbs)
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.