Galician edit

Etymology edit

From Old Galician-Portuguese degolar (13th century, Cantigas de Santa Maria), from Latin decollāre, present infinitive of dēcollō (I decapitate or behead).

Pronunciation edit

Verb edit

degolar (first-person singular present degolo, first-person singular preterite degolei, past participle degolado)

  1. to slit the throat
  2. to nod

Conjugation edit

References edit

  • degolar” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
  • degolar” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • degolar” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • degolar” in Dicionario da Real Academia Galega, Royal Galician Academy.
  • degolar” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
  • degolar” in Dicionário Estraviz de galego (2014).
  • degolar” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.

Portuguese edit

Etymology edit

Inherited from Latin dēcollāre (to decapitate or behead), from dē- +‎ collum (neck, throat) +‎ (compare Portuguese colo).

Pronunciation edit

 
 
  • (Portugal) IPA(key): /dɨ.ɡuˈlaɾ/ [dɨ.ɣuˈlaɾ]
    • (Southern Portugal) IPA(key): /dɨ.ɡuˈla.ɾi/ [dɨ.ɣuˈla.ɾi]

  • Hyphenation: de‧go‧lar

Verb edit

degolar (first-person singular present degolo, first-person singular preterite degolei, past participle degolado)

  1. to behead, decapitate

Conjugation edit