See also: Miro, miró, mirò, míro, Miró, and миро

English edit

Etymology edit

An Eastern Polynesian borrowing, reported as the native name of Rarotonga etc.

Noun edit

miro (plural miros)

  1. A portia tree (Thespesia populnea), of dark, durable, attractive wood.
  2. A conifer of New Zealand, of species Pectinopitys ferruginea (syn. Prumnopitys ferruginea).

Translations edit

Anagrams edit

Asturian edit

Verb edit

miro

  1. first-person singular present indicative of mirar

Catalan edit

Verb edit

miro

  1. first-person singular present indicative of mirar

Esperanto edit

Etymology edit

From miri (to wonder) +‎ -o.

Pronunciation edit

  • (file)
  • IPA(key): [ˈmiro]
  • Rhymes: -iro
  • Hyphenation: mi‧ro

Noun edit

miro (uncountable, accusative miron)

  1. sense of wonder

Derived terms edit

Galician edit

Verb edit

miro

  1. first-person singular present indicative of mirar

Italian edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈmi.ro/
  • Rhymes: -iro
  • Hyphenation: mì‧ro

Verb edit

miro

  1. first-person singular present indicative of mirare

Anagrams edit

Latin edit

Pronunciation edit

Etymology 1 edit

Verb edit

mīrō (present infinitive mīrāre, perfect active mīrāvī, supine mīrātum); first conjugation

  1. Alternative form of mīror (to wonder, to gaze at) (ante– and post-Classical)
Conjugation edit
   Conjugation of mīrō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present mīrō mīrās mīrat mīrāmus mīrātis mīrant
imperfect mīrābam mīrābās mīrābat mīrābāmus mīrābātis mīrābant
future mīrābō mīrābis mīrābit mīrābimus mīrābitis mīrābunt
perfect mīrāvī mīrāvistī mīrāvit mīrāvimus mīrāvistis mīrāvērunt,
mīrāvēre
pluperfect mīrāveram mīrāverās mīrāverat mīrāverāmus mīrāverātis mīrāverant
future perfect mīrāverō mīrāveris mīrāverit mīrāverimus mīrāveritis mīrāverint
passive present mīror mīrāris,
mīrāre
mīrātur mīrāmur mīrāminī mīrantur
imperfect mīrābar mīrābāris,
mīrābāre
mīrābātur mīrābāmur mīrābāminī mīrābantur
future mīrābor mīrāberis,
mīrābere
mīrābitur mīrābimur mīrābiminī mīrābuntur
perfect mīrātus + present active indicative of sum
pluperfect mīrātus + imperfect active indicative of sum
future perfect mīrātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present mīrem mīrēs mīret mīrēmus mīrētis mīrent
imperfect mīrārem mīrārēs mīrāret mīrārēmus mīrārētis mīrārent
perfect mīrāverim mīrāverīs mīrāverit mīrāverīmus mīrāverītis mīrāverint
pluperfect mīrāvissem mīrāvissēs mīrāvisset mīrāvissēmus mīrāvissētis mīrāvissent
passive present mīrer mīrēris,
mīrēre
mīrētur mīrēmur mīrēminī mīrentur
imperfect mīrārer mīrārēris,
mīrārēre
mīrārētur mīrārēmur mīrārēminī mīrārentur
perfect mīrātus + present active subjunctive of sum
pluperfect mīrātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present mīrā mīrāte
future mīrātō mīrātō mīrātōte mīrantō
passive present mīrāre mīrāminī
future mīrātor mīrātor mīrantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives mīrāre mīrāvisse mīrātūrum esse mīrārī mīrātum esse mīrātum īrī
participles mīrāns mīrātūrus mīrātus mīrandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
mīrandī mīrandō mīrandum mīrandō mīrātum mīrātū

Etymology 2 edit

Adjective edit

mīrō

  1. dative/ablative masculine/neuter singular of mīrus

References edit

  • miro in Enrico Olivetti, editor (2003-2024), Dizionario Latino, Olivetti Media Communication
  • miro”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • miro in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • miro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese edit

Verb edit

miro

  1. first-person singular present indicative of mirar

Rapa Nui edit

Noun edit

miro

  1. boat
  2. tree
  3. part of a tree; a stick

Derived terms edit

Romani edit

Alternative forms edit

Determiner edit

miro m sg (feminine singular miri, plural mire)

  1. my

See also edit


References edit

  • Boretzky, Norbert, Igla, Birgit (1994) “munřó”, in Wörterbuch Romani-Deutsch-Englisch für den südosteuropäischen Raum : mit einer Grammatik der Dialektvarianten [Romani-German-English dictionary for the Southern European region] (in German), Wiesbaden: Harrassowitz Verlag, →ISBN, page 189
  • Marcel Courthiade (2009) “mir/o, -i pl. -e = munro, mïrno, mro, moro, muro, mor, mo, mlo”, in Melinda Rézműves, editor, Morri angluni rromane ćhibǎqi evroputni lavustik = Első rromani nyelvű európai szótáram : cigány, magyar, angol, francia, spanyol, német, ukrán, román, horvát, szlovák, görög [My First European-Romani Dictionary: Romani, Hungarian, English, French, Spanish, German, Ukrainian, Romanian, Croatian, Slovak, Greek] (overall work in Hungarian and English), Budapest: Fővárosi Onkormányzat Cigány Ház--Romano Kher, →ISBN, page 242
  • Yūsuke Sumi (2018) “mirr/o, -i, -e, -e”, in ニューエクスプレスプラス ロマ(ジプシー)語 [New Express Plus Romani (Gypsy)] (in Japanese), Tokyo: Hakusuisha, published 2021, →ISBN, →OCLC, page 152

Somali edit

Noun edit

miro ?

  1. nut

Spanish edit

Etymology 1 edit

Verb edit

miro

  1. first-person singular present indicative of mirar

Etymology 2 edit

Borrowed from Eastern Polynesian immigrants.

Noun edit

miro m (plural miros)

  1. portia tree (Thespesia populnea)