żenić

See also: zenic and ženíc

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish żenić, from Proto-Slavic *ženiti.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʐɛ.ɲit͡ɕ/

• Audio (żenić się)

  (file)

• Rhymes: -ɛɲit͡ɕ
• Syllabification: że‧nić

Verb

żenić impf (perfective ożenić)

1. (transitive) to marry off
2. (reflexive with się) to get married (to a woman); to marry (to take a wife)

   Synonym: (colloquial) chajtać się

Conjugation

Conjugation of żenić impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		żenić
present tense	1st	żenię			żenimy
	2nd	żenisz			żenicie
	3rd	żeni			żenią
	impersonal	żeni się
past tense	1st	żeniłem, -(e)m żenił	żeniłam, -(e)m żeniła	żeniłom, -(e)m żeniło	żeniliśmy, -(e)śmy żenili	żeniłyśmy, -(e)śmy żeniły
	2nd	żeniłeś, -(e)ś żenił	żeniłaś, -(e)ś żeniła	żeniłoś, -(e)ś żeniło	żeniliście, -(e)ście żenili	żeniłyście, -(e)ście żeniły
	3rd	żenił	żeniła	żeniło	żenili	żeniły
	impersonal	żeniono
future tense	1st	będę żenił, będę żenić	będę żeniła, będę żenić	będę żeniło, będę żenić	będziemy żenili, będziemy żenić	będziemy żeniły, będziemy żenić
	2nd	będziesz żenił, będziesz żenić	będziesz żeniła, będziesz żenić	będziesz żeniło, będziesz żenić	będziecie żenili, będziecie żenić	będziecie żeniły, będziecie żenić
	3rd	będzie żenił, będzie żenić	będzie żeniła, będzie żenić	będzie żeniło, będzie żenić	będą żenili, będą żenić	będą żeniły, będą żenić
	impersonal	będzie żenić się
conditional	1st	żeniłbym, bym żenił	żeniłabym, bym żeniła	żeniłobym, bym żeniło	żenilibyśmy, byśmy żenili	żeniłybyśmy, byśmy żeniły
	2nd	żeniłbyś, byś żenił	żeniłabyś, byś żeniła	żeniłobyś, byś żeniło	żenilibyście, byście żenili	żeniłybyście, byście żeniły
	3rd	żeniłby, by żenił	żeniłaby, by żeniła	żeniłoby, by żeniło	żeniliby, by żenili	żeniłyby, by żeniły
	impersonal	żeniono by
imperative	1st	niech żenię			żeńmy
	2nd	żeń			żeńcie
	3rd	niech żeni			niech żenią
active adjectival participle		żeniący	żeniąca	żeniące	żeniący	żeniące
passive adjectival participle		żeniony	żeniona	żenione	żenieni	żenione
contemporary adverbial participle		żeniąc
verbal noun		żenienie

Further reading

• żenić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• żenić in Polish dictionaries at PWN