γραμμικός

Ancient Greek

Etymology

γρᾰμμή (grammḗ, “a stroke or line of a pen”, “a line as in mathematical figures”) +‎ -ῐκός (-ikós, “of or pertaining to”, “in the manner of”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡram.mi.kós/ → /ɣram.miˈkos/ → /ɣra.miˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡram.mi.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡram.miˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɣram.miˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ɣram.miˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ɣra.miˈkos/

Adjective

γρᾰμμῐκός • (grammikós) m (feminine γρᾰμμῐκή, neuter γρᾰμμῐκόν); first/second declension

1. geometrical
   1. (figuratively, of a proof) rigorous
2. linear (of, relating to, or having the form of a line or lines)
   1. (in the phrase γρᾰμμῐκὸς ἀρῐθμός) a linear number
3. Synonym of γρᾰμμᾰτῐκός
   • 46 CE – 120 CE, Plutarch, Moralia 2.606c

Declension

First and second declension of γρᾰμμῐκός; γρᾰμμῐκή; γρᾰμμῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		γρᾰμμῐκός grammikós	γρᾰμμῐκή grammikḗ	γρᾰμμῐκόν grammikón		γρᾰμμῐκώ grammikṓ	γρᾰμμῐκᾱ́ grammikā́	γρᾰμμῐκώ grammikṓ		γρᾰμμῐκοί grammikoí	γρᾰμμῐκαί grammikaí	γρᾰμμῐκᾰ́ grammiká
Genitive		γρᾰμμῐκοῦ grammikoû	γρᾰμμῐκῆς grammikês	γρᾰμμῐκοῦ grammikoû		γρᾰμμῐκοῖν grammikoîn	γρᾰμμῐκαῖν grammikaîn	γρᾰμμῐκοῖν grammikoîn		γρᾰμμῐκῶν grammikôn	γρᾰμμῐκῶν grammikôn	γρᾰμμῐκῶν grammikôn
Dative		γρᾰμμῐκῷ grammikôi	γρᾰμμῐκῇ grammikêi	γρᾰμμῐκῷ grammikôi		γρᾰμμῐκοῖν grammikoîn	γρᾰμμῐκαῖν grammikaîn	γρᾰμμῐκοῖν grammikoîn		γρᾰμμῐκοῖς grammikoîs	γρᾰμμῐκαῖς grammikaîs	γρᾰμμῐκοῖς grammikoîs
Accusative		γρᾰμμῐκόν grammikón	γρᾰμμῐκήν grammikḗn	γρᾰμμῐκόν grammikón		γρᾰμμῐκώ grammikṓ	γρᾰμμῐκᾱ́ grammikā́	γρᾰμμῐκώ grammikṓ		γρᾰμμῐκούς grammikoús	γρᾰμμῐκᾱ́ς grammikā́s	γρᾰμμῐκᾰ́ grammiká
Vocative		γρᾰμμῐκέ grammiké	γρᾰμμῐκή grammikḗ	γρᾰμμῐκόν grammikón		γρᾰμμῐκώ grammikṓ	γρᾰμμῐκᾱ́ grammikā́	γρᾰμμῐκώ grammikṓ		γρᾰμμῐκοί grammikoí	γρᾰμμῐκαί grammikaí	γρᾰμμῐκᾰ́ grammiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		γρᾰμμῐκῶς grammikôs				γρᾰμμῐκώτερος grammikṓteros				γρᾰμμῐκώτᾰτος grammikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• γρᾰμμῐκῶς (grammikôs)

Descendants

• Translingual: Grammicolepis

References

• “γραμμικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• γραμμικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• γραμμικός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)

Greek

Adjective

γραμμικός • (grammikós) m

1. linear

Declension

Declension of γραμμικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	γραμμικός •	γραμμική •	γραμμικό •	γραμμικοί •	γραμμικές •	γραμμικά •
genitive	γραμμικού •	γραμμικής •	γραμμικού •	γραμμικών •	γραμμικών •	γραμμικών •
accusative	γραμμικό •	γραμμική •	γραμμικό •	γραμμικούς •	γραμμικές •	γραμμικά •
vocative	γραμμικέ •	γραμμική •	γραμμικό •	γραμμικοί •	γραμμικές •	γραμμικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο γραμμικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο γραμμικός, etc.)