γραμματικός

Ancient Greek

Etymology

From γρᾰ́μμᾰ (grámma) +‎ -ῐκός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡram.ma.ti.kós/ → /ɣram.ma.tiˈkos/ → /ɣra.ma.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡram.ma.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡram.ma.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɣram.ma.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ɣram.ma.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ɣra.ma.tiˈkos/

Adjective

γρᾰμμᾰτῐκός • (grammatikós) m (feminine γρᾰμμᾰτῐκή, neuter γρᾰμμᾰτῐκόν); first/second declension

1. knowing one’s letters, of a good scholar
2. (in the phrase γραμματικὸν ἔκπωμα) a cup engraved with the alphabet or an inscription
3. concerned with textual criticism
4. (in the phrase γραμματικὴ τέχνη) the grammatical art or craft, grammar

Inflection

First and second declension of γρᾰμμᾰτῐκός; γρᾰμμᾰτῐκή; γρᾰμμᾰτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		γρᾰμμᾰτῐκός grammatikós	γρᾰμμᾰτῐκή grammatikḗ	γρᾰμμᾰτῐκόν grammatikón		γρᾰμμᾰτῐκώ grammatikṓ	γρᾰμμᾰτῐκᾱ́ grammatikā́	γρᾰμμᾰτῐκώ grammatikṓ		γρᾰμμᾰτῐκοί grammatikoí	γρᾰμμᾰτῐκαί grammatikaí	γρᾰμμᾰτῐκᾰ́ grammatiká
Genitive		γρᾰμμᾰτῐκοῦ grammatikoû	γρᾰμμᾰτῐκῆς grammatikês	γρᾰμμᾰτῐκοῦ grammatikoû		γρᾰμμᾰτῐκοῖν grammatikoîn	γρᾰμμᾰτῐκαῖν grammatikaîn	γρᾰμμᾰτῐκοῖν grammatikoîn		γρᾰμμᾰτῐκῶν grammatikôn	γρᾰμμᾰτῐκῶν grammatikôn	γρᾰμμᾰτῐκῶν grammatikôn
Dative		γρᾰμμᾰτῐκῷ grammatikôi	γρᾰμμᾰτῐκῇ grammatikêi	γρᾰμμᾰτῐκῷ grammatikôi		γρᾰμμᾰτῐκοῖν grammatikoîn	γρᾰμμᾰτῐκαῖν grammatikaîn	γρᾰμμᾰτῐκοῖν grammatikoîn		γρᾰμμᾰτῐκοῖς grammatikoîs	γρᾰμμᾰτῐκαῖς grammatikaîs	γρᾰμμᾰτῐκοῖς grammatikoîs
Accusative		γρᾰμμᾰτῐκόν grammatikón	γρᾰμμᾰτῐκήν grammatikḗn	γρᾰμμᾰτῐκόν grammatikón		γρᾰμμᾰτῐκώ grammatikṓ	γρᾰμμᾰτῐκᾱ́ grammatikā́	γρᾰμμᾰτῐκώ grammatikṓ		γρᾰμμᾰτῐκούς grammatikoús	γρᾰμμᾰτῐκᾱ́ς grammatikā́s	γρᾰμμᾰτῐκᾰ́ grammatiká
Vocative		γρᾰμμᾰτῐκέ grammatiké	γρᾰμμᾰτῐκή grammatikḗ	γρᾰμμᾰτῐκόν grammatikón		γρᾰμμᾰτῐκώ grammatikṓ	γρᾰμμᾰτῐκᾱ́ grammatikā́	γρᾰμμᾰτῐκώ grammatikṓ		γρᾰμμᾰτῐκοί grammatikoí	γρᾰμμᾰτῐκαί grammatikaí	γρᾰμμᾰτῐκᾰ́ grammatiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		γρᾰμμᾰτῐκῶς grammatikôs				γρᾰμμᾰτῐκώτερος grammatikṓteros				γρᾰμμᾰτῐκώτᾰτος grammatikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Antonyms

• (antonym(s) of “knowing one’s letters, of a good scholar”): ἀγράμματος (agrámmatos)

Derived terms

• Γρᾰμμᾰτῐκά (Grammatiká)
• γρᾰμμᾰτῐκή (grammatikḗ)
• γρᾰμμᾰτῐκόν (grammatikón)

Descendants

• Greek: γραμματικός (grammatikós)

Noun

γρᾰμμᾰτῐκός • (grammatikós) m (genitive γρᾰμμᾰτῐκοῦ); second declension

1. teacher of the rudiments
2. one who occupies himself with literary texts, grammarian, critic

Inflection

Second declension of ὁ γρᾰμμᾰτῐκός; τοῦ γρᾰμμᾰτῐκοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ γρᾰμμᾰτῐκός ho grammatikós	τὼ γρᾰμμᾰτῐκώ tṑ grammatikṓ	οἱ γρᾰμμᾰτῐκοί hoi grammatikoí
Genitive	τοῦ γρᾰμμᾰτῐκοῦ toû grammatikoû	τοῖν γρᾰμμᾰτῐκοῖν toîn grammatikoîn	τῶν γρᾰμμᾰτῐκῶν tôn grammatikôn
Dative	τῷ γρᾰμμᾰτῐκῷ tôi grammatikôi	τοῖν γρᾰμμᾰτῐκοῖν toîn grammatikoîn	τοῖς γρᾰμμᾰτῐκοῖς toîs grammatikoîs
Accusative	τὸν γρᾰμμᾰτῐκόν tòn grammatikón	τὼ γρᾰμμᾰτῐκώ tṑ grammatikṓ	τοὺς γρᾰμμᾰτῐκούς toùs grammatikoús
Vocative	γρᾰμμᾰτῐκέ grammatiké	γρᾰμμᾰτῐκώ grammatikṓ	γρᾰμμᾰτῐκοί grammatikoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: γραμματικός (grammatikós)

References

• “γραμματικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “γραμματικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• γραμματικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• γραμματικός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• γραμματικός in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • grammarian idem, page 369.

Greek

Etymology

From Ancient Greek γραμματικός (grammatikós, “literate, relating to grammar”).

Adjective

γραμματικός • (grammatikós) m (feminine γραμματική, neuter γραμματικό)

1. (grammar) grammatical (relating to grammar)
2. (grammar) grammatical (using correct grammar)

Declension

Declension of γραμματικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	γραμματικός •	γραμματική •	γραμματικό •	γραμματικοί •	γραμματικές •	γραμματικά •
genitive	γραμματικού •	γραμματικής •	γραμματικού •	γραμματικών •	γραμματικών •	γραμματικών •
accusative	γραμματικό •	γραμματική •	γραμματικό •	γραμματικούς •	γραμματικές •	γραμματικά •
vocative	γραμματικέ •	γραμματική •	γραμματικό •	γραμματικοί •	γραμματικές •	γραμματικά •

Synonyms

• γραμμ. m (gramm.) (abbreviation)

Antonyms

• αντιγραμματικός (antigrammatikós)

Noun

γραμματικός • (grammatikós) m (plural γραμματικοί)

1. grammarian
2. scribe, secretary

Declension

Declension of γραμματικός

	singular	plural
nominative	γραμματικός •	γραμματικοί •
genitive	γραμματικού •	γραμματικών •
accusative	γραμματικό •	γραμματικούς •
vocative	γραμματικέ •	γραμματικοί •

Synonyms

• (grammar): γραμμ. m (gramm.) (abbreviation)
• (secretary): γραμματέας m or f (grammatéas)