ηλικιωμένος

See also: ἡλικιωμένος

Greek

ηλικιωμένος • (ilikioménos) m (plural ηλικιωμένοι, feminine ηλικιωμένη)

Declension of ηλικιωμένος

Perfect participle of ηλικιώνομαι (ilikiónomai), a verb only in the passive form, passive perfect participle of the Medieval Byzantine Greek ἡλικιώνω (hēlikiṓnō, “reach maturity”) and a semantic loan from French âgé.^[1]^[2]

ηλικιωμένος • (ilikioménos) m (feminine ηλικιωμένη, neuter ηλικιωμένο)

(polite) elderly, aged, (usually for people over 70 years old)
Ήταν πολύ ηλικιωμένος, υπερήλικας, πάνω από 90.
Ítan polý ilikioménos, yperílikas, páno apó 90.
He was very old, hyper-elderly, over 90.

Declension of ηλικιωμένος

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ηλικιωμένος •	ηλικιωμένη •	ηλικιωμένο •	ηλικιωμένοι •	ηλικιωμένες •	ηλικιωμένα •
genitive	ηλικιωμένου •	ηλικιωμένης •	ηλικιωμένου •	ηλικιωμένων •	ηλικιωμένων •	ηλικιωμένων •
accusative	ηλικιωμένο •	ηλικιωμένη •	ηλικιωμένο •	ηλικιωμένους •	ηλικιωμένες •	ηλικιωμένα •
vocative	ηλικιωμένε •	ηλικιωμένη •	ηλικιωμένο •	ηλικιωμένοι •	ηλικιωμένες •	ηλικιωμένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ηλικιωμένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ηλικιωμένος, etc.)

^ ηλικιωμένος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
^ ηλικιωμένος - Babiniotis, Georgios (2010) Ετυμολογικό λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας Etymologikó lexikó tis néas ellinikís glóssas [Etymological Dictionary of Modern Greek language] (in Greek), Athens: Lexicology Centre