κατήγορος

Ancient Greek

Etymology

From κᾰτᾰ- (kata-, “against”) + the root of ᾰ̓γορεύω (agoreúō, “to speak”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.tɛ̌ː.ɡo.ros/ → /kaˈti.ɣo.ros/ → /kaˈti.ɣo.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.tɛ̌ː.ɡo.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kaˈte̝.ɡo.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kaˈti.ɣo.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kaˈti.ɣo.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kaˈti.ɣo.ros/

Noun

κᾰτήγορος • (katḗgoros) m (genitive κᾰτηγόρου); second declension (Attic, Ionic, Koine)

1. accuser
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 3.71
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Women of Trachis 814
   • 440 BCE – 390 BCE, Andocides, Against Alcibiades 16
   • 445 BCE – 380 BCE, Lysias, On the Olive Stump 11
   • 400 BCE – 387 BCE, Plato, Apology 18a

Declension

Second declension of ὁ κᾰτήγορος; τοῦ κᾰτηγόρου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κᾰτήγορος ho katḗgoros	τὼ κᾰτηγόρω tṑ katēgórō	οἱ κᾰτήγοροι hoi katḗgoroi
Genitive	τοῦ κᾰτηγόρου toû katēgórou	τοῖν κᾰτηγόροιν toîn katēgóroin	τῶν κᾰτηγόρων tôn katēgórōn
Dative	τῷ κᾰτηγόρῳ tôi katēgórōi	τοῖν κᾰτηγόροιν toîn katēgóroin	τοῖς κᾰτηγόροις toîs katēgórois
Accusative	τὸν κᾰτήγορον tòn katḗgoron	τὼ κᾰτηγόρω tṑ katēgórō	τοὺς κᾰτηγόρους toùs katēgórous
Vocative	κᾰτήγορε katḗgore	κᾰτηγόρω katēgórō	κᾰτήγοροι katḗgoroi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• δημόσῐος κᾰτήγορος (dēmósios katḗgoros)
• κᾰτηγορέω (katēgoréō)
• κᾰτηγορικός (katēgorikós)

Related terms

• ᾰ̓γείρω (ageírō)

Descendants

• → Greek: κατήγορος (katígoros) (learned)

Further reading

• “κατήγορος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Etymology

Learned borrowing from Koine Greek κατήγορος (katḗgoros), from Ancient Greek κᾰτήγορος (katḗgoros, “accuser”).

Pronunciation

• IPA^(key): /kaˈti.ɣo.ɾos/
• Hyphenation: κα‧τή‧γο‧ρος

Noun

κατήγορος • (katígoros) m or f

1. accuser
2. (law) prosecutor, prosecuting attorney, prosecuting advocate, prosecution counsel

   δημόσιος κατήγορος ― dimósios katígoros ― public prosecutor

Declension

(masculine):

Declension of κατήγορος

	singular	plural
nominative	κατήγορος •	κατήγοροι •
genitive	κατήγορου •,  κατηγόρου •	κατήγορων •,  κατηγόρων •
accusative	κατήγορο •	κατήγορους •,  κατηγόρους •
vocative	κατήγορε •	κατήγοροι •
Second forms are formal.

(feminine):

Declension of κατήγορος

	singular	plural
nominative	κατήγορος •	κατήγοροι •
genitive	κατηγόρου •	κατηγόρων •
accusative	κατήγορο •	κατηγόρους •
vocative	κατήγορε •,  κατήγορο •	κατήγοροι •
Alternative nominate/accusative/vocative plural: κατήγορες

Derived terms

• δημόσιος κατήγορος m (dimósios katígoros)

 

See also

• εισαγγελέας m or f (eisangeléas)
• συνήγορος m or f (synígoros)