κύανος

See also: κυανός

Ancient Greek

Etymology

According to Beekes, probably from Hittite [script needed] (kuwannan-, “precious stone, copper, blue”), of unknown origin, possibly Sumerian 𒆬𒆪 (ku₃-an /⁠kù.an⁠/).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ký.a.nos/ → /ˈcy.a.nos/ → /ˈci.a.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ký.a.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈky.a.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈcy.a.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈcy.a.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈci.a.nos/

Noun

κῠ́ᾰνος • (kúanos) m (genitive κῠᾰ́νου); second declension

1. dark blue enamel, especially used to adorn armour
2. (mineralogy) lapis lazuli
3. (mineralogy) azurite
4. blue copper carbonate
5. cornflower (Centaurea cyanus)
6. blue rock thrush (Monticola solitarius)
7. (feminine) blue or a shade of blue

Inflection

Second declension of ὁ κῠ́ᾰνος; τοῦ κῠᾰ́νου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κῠ́ᾰνος ho kúanos	τὼ κῠᾰ́νω tṑ kuánō	οἱ κῠ́ᾰνοι hoi kúanoi
Genitive	τοῦ κῠᾰ́νου toû kuánou	τοῖν κῠᾰ́νοιν toîn kuánoin	τῶν κῠᾰ́νων tôn kuánōn
Dative	τῷ κῠᾰ́νῳ tôi kuánōi	τοῖν κῠᾰ́νοιν toîn kuánoin	τοῖς κῠᾰ́νοις toîs kuánois
Accusative	τὸν κῠ́ᾰνον tòn kúanon	τὼ κῠᾰ́νω tṑ kuánō	τοὺς κῠᾰ́νους toùs kuánous
Vocative	κῠ́ᾰνε kúane	κῠᾰ́νω kuánō	κῠ́ᾰνοι kúanoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• κῠᾰ́ναιγῐς (kuánaigis)
• κῠᾰνᾰ́μπῠξ (kuanámpux)
• κῠᾰνᾰνθής (kuananthḗs)
• κῠᾰναυγής (kuanaugḗs)
• κῠᾰναῦλᾰξ (kuanaûlax)
• κῠᾰνέμβολος (kuanémbolos)
• κῠᾰ́νεος (kuáneos)
• κῠᾰνέω (kuanéō)
• κῠᾰνῐ́ζω (kuanízō)
• κῠᾰνῖτῐς (kuanîtis)
• κῠᾰνοβενθής (kuanobenthḗs)
• κῠᾰνοβλέφᾰρος (kuanoblépharos)
• κῠᾰνοειδής (kuanoeidḗs)
• κῠᾰνοκρήδεμνος (kuanokrḗdemnos)
• κῠᾰνόπεζᾰ (kuanópeza)
• κῠᾰνόπεπλος (kuanópeplos)
• κῠᾰνοπλόκᾰμος (kuanoplókamos)
• κῠᾰνόπλοκος (kuanóplokos)
• κῠᾰνόπρῳρος (kuanóprōiros)
• κῠᾰνόπτερος (kuanópteros)
• κῠᾰνοπτέρῠξ (kuanoptérux)
• κῠᾰνόστολος (kuanóstolos)
• κῠᾰ́νοφρῠς (kuánophrus)
• κῠᾰνοχαίτης (kuanokhaítēs)
• κῠᾰνόχροος (kuanókhroos)
• κῠᾰνώπης (kuanṓpēs)
• κῠᾰνωπός (kuanōpós)
• κῠᾰ́νωσῐς (kuánōsis)

 

Descendants

• Greek: κυανός (kyanós)
• → Dutch: cyaan
• → English: cyan, cyano-
• → French: cyan
• → German: Zyan
• → Italian: ciano
• → Latin: cȳanos, cȳanus
  • Spanish: aciano
• → Ottoman Turkish: كیانوس (kiyānus)

  > Turkish: kiyanus (inherited)

• → Swedish: cyan

Further reading

• “κύανος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κύανος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “κύανος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• κύανος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• κύανος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “κύανος”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN