μαγικός

Ancient Greek

Etymology

From μάγος (mágos) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ma.ɡi.kós/ → /ma.ʝiˈkos/ → /ma.ʝiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ma.ɡi.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ma.ɡiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ma.ʝiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ma.ʝiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ma.ʝiˈkos/

Adjective

μᾰγῐκός • (magikós) m (feminine μᾰγῐκή, neuter μᾰγῐκόν); first/second declension

1. magical
2. skilled in magic

Declension

First and second declension of μᾰγῐκός; μᾰγῐκή; μᾰγῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		μᾰγῐκός magikós	μᾰγῐκή magikḗ	μᾰγῐκόν magikón		μᾰγῐκώ magikṓ	μᾰγῐκᾱ́ magikā́	μᾰγῐκώ magikṓ		μᾰγῐκοί magikoí	μᾰγῐκαί magikaí	μᾰγῐκᾰ́ magiká
Genitive		μᾰγῐκοῦ magikoû	μᾰγῐκῆς magikês	μᾰγῐκοῦ magikoû		μᾰγῐκοῖν magikoîn	μᾰγῐκαῖν magikaîn	μᾰγῐκοῖν magikoîn		μᾰγῐκῶν magikôn	μᾰγῐκῶν magikôn	μᾰγῐκῶν magikôn
Dative		μᾰγῐκῷ magikôi	μᾰγῐκῇ magikêi	μᾰγῐκῷ magikôi		μᾰγῐκοῖν magikoîn	μᾰγῐκαῖν magikaîn	μᾰγῐκοῖν magikoîn		μᾰγῐκοῖς magikoîs	μᾰγῐκαῖς magikaîs	μᾰγῐκοῖς magikoîs
Accusative		μᾰγῐκόν magikón	μᾰγῐκήν magikḗn	μᾰγῐκόν magikón		μᾰγῐκώ magikṓ	μᾰγῐκᾱ́ magikā́	μᾰγῐκώ magikṓ		μᾰγῐκούς magikoús	μᾰγῐκᾱ́ς magikā́s	μᾰγῐκᾰ́ magiká
Vocative		μᾰγῐκέ magiké	μᾰγῐκή magikḗ	μᾰγῐκόν magikón		μᾰγῐκώ magikṓ	μᾰγῐκᾱ́ magikā́	μᾰγῐκώ magikṓ		μᾰγῐκοί magikoí	μᾰγῐκαί magikaí	μᾰγῐκᾰ́ magiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		μᾰγῐκῶς magikôs				μᾰγῐκώτερος magikṓteros				μᾰγῐκώτᾰτος magikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

See also

• Μαγικός (Magikós, “Magian”)

Further reading

• μαγικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “μαγικός”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “μαγικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Etymology

From Ancient Greek μαγικός (magikós). By surface analysis, μάγος (mágos) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

• IPA^(key): /ma.ʝiˈkos/

Adjective

μαγικός • (magikós) m (feminine μαγική, neuter μαγικό)

1. magic, magical

Declension

Declension of μαγικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	μαγικός •	μαγική •	μαγικό •	μαγικοί •	μαγικές •	μαγικά •
genitive	μαγικού •	μαγικής •	μαγικού •	μαγικών •	μαγικών •	μαγικών •
accusative	μαγικό •	μαγική •	μαγικό •	μαγικούς •	μαγικές •	μαγικά •
vocative	μαγικέ •	μαγική •	μαγικό •	μαγικοί •	μαγικές •	μαγικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο μαγικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο μαγικός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	μαγικότερος •	μαγικότερη •	μαγικότερο •	μαγικότεροι •	μαγικότερες •	μαγικότερα •
genitive	μαγικότερου •	μαγικότερης •	μαγικότερου •	μαγικότερων •	μαγικότερων •	μαγικότερων •
accusative	μαγικότερο •	μαγικότερη •	μαγικότερο •	μαγικότερους •	μαγικότερες •	μαγικότερα •
vocative	μαγικότερε •	μαγικότερη •	μαγικότερο •	μαγικότεροι •	μαγικότερες •	μαγικότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο μαγικότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	μαγικότατος •	μαγικότατη •	μαγικότατο •	μαγικότατοι •	μαγικότατες •	μαγικότατα •
genitive	μαγικότατου •	μαγικότατης •	μαγικότατου •	μαγικότατων •	μαγικότατων •	μαγικότατων •
accusative	μαγικότατο •	μαγικότατη •	μαγικότατο •	μαγικότατους •	μαγικότατες •	μαγικότατα •
vocative	μαγικότατε •	μαγικότατη •	μαγικότατο •	μαγικότατοι •	μαγικότατες •	μαγικότατα •