ντόπιος

Greek

From Ancient Greek ἐντόπιος (entópios, “local, native”), from ἐν (en, “in, on”) + τόπος (tópos, “place”).

ντόπιος • (ntópios) m (feminine ντόπια, neuter ντόπιο)

(of people, often nominalised) local, native, indigenous (pertaining to an area and living/present there also)
Οι ντόπιοι ποτέ δεν βγαίνουν το βράδυ επειδή δεν είναι ασφαλές. ― Oi ntópioi poté den vgaínoun to vrády epeidí den eínai asfalés. ― The natives never go out in the evening as it's not safe.
(of items, food, etc) local, homegrown (from an area and being used/consumed there also)
Τα ντόπια λεμόνια είναι πιο καλά από τα εισαγόμενα. ― Ta ntópia lemónia eínai pio kalá apó ta eisagómena. ― Homegrown lemons are better than imported ones.

Declension of ντόπιος

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ντόπιος •	ντόπια •	ντόπιο •	ντόπιοι •	ντόπιες •	ντόπια •
genitive	ντόπιου •	ντόπιας •	ντόπιου •	ντόπιων •	ντόπιων •	ντόπιων •
accusative	ντόπιο •	ντόπια •	ντόπιο •	ντόπιους •	ντόπιες •	ντόπια •
vocative	ντόπιε •	ντόπια •	ντόπιο •	ντόπιοι •	ντόπιες •	ντόπια •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ντόπιος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ντόπιος, etc.)