προφητεύω

Ancient Greek

Alternative forms

• προφᾱτεύω (prophāteúō) — Doric

Etymology

From προφήτης (prophḗtēs, “prophet”) from πρόφημι (próphēmi, “to speak beforehand”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.pʰɛː.těu̯.ɔː/ → /pro.ɸiˈte.βo/ → /pro.fiˈte.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.pʰɛː.těu̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.pʰe̝ˈte.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.ɸiˈte.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.fiˈte.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.fiˈte.vo/

Verb

προφητεύω • (prophēteúō)

1. to be a prophet, an interpreter of the gods
   • 522 BCE – 443 BCE, Pindar 1c
2. (New Testament) to expound scripture, to speak and preach under the influence of the Holy Spirit
   • Gospel of Luke 1.67

Inflection

Most manuscripts of the LXX and New Testament place the augment after προ, as if it was a prefix attached to *φητεύω (phēteúō).

   Present: προφητεύω, προφητεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προφητεύω	προφητεύεις	προφητεύει	προφητεύετον	προφητεύετον	προφητεύομεν	προφητεύετε	προφητεύουσῐ(ν)
	subjunctive	προφητεύω	προφητεύῃς	προφητεύῃ	προφητεύητον	προφητεύητον	προφητεύωμεν	προφητεύητε	προφητεύωσῐ(ν)
	optative	προφητεύοιμῐ	προφητεύοις	προφητεύοι	προφητεύοιτον	προφητευοίτην	προφητεύοιμεν	προφητεύοιτε	προφητεύοιεν
	imperative		προφήτευε	προφητευέτω	προφητεύετον	προφητευέτων		προφητεύετε	προφητευόντων
middle/ passive	indicative	προφητεύομαι	προφητεύῃ, προφητεύει	προφητεύεται	προφητεύεσθον	προφητεύεσθον	προφητευόμεθᾰ	προφητεύεσθε	προφητεύονται
	subjunctive	προφητεύωμαι	προφητεύῃ	προφητεύηται	προφητεύησθον	προφητεύησθον	προφητευώμεθᾰ	προφητεύησθε	προφητεύωνται
	optative	προφητευοίμην	προφητεύοιο	προφητεύοιτο	προφητεύοισθον	προφητευοίσθην	προφητευοίμεθᾰ	προφητεύοισθε	προφητεύοιντο
	imperative		προφητεύου	προφητευέσθω	προφητεύεσθον	προφητευέσθων		προφητεύεσθε	προφητευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προφητεύειν				προφητεύεσθαι
participle	m	προφητεύων				προφητευόμενος
	f	προφητεύουσᾰ				προφητευομένη
	n	προφητεῦον				προφητευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπροφήτευον, ἐπροφητευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπροφήτευον	ἐπροφήτευες	ἐπροφήτευε(ν)	ἐπροφητεύετον	ἐπροφητευέτην	ἐπροφητεύομεν	ἐπροφητεύετε	ἐπροφήτευον
middle/ passive	indicative	ἐπροφητευόμην	ἐπροφητεύου	ἐπροφητεύετο	ἐπροφητεύεσθον	ἐπροφητευέσθην	ἐπροφητευόμεθᾰ	ἐπροφητεύεσθε	ἐπροφητεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: προεφήτευον, προεφητευόμην (LXX, NT)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προεφήτευον	προεφήτευες	προεφήτευε(ν)	προεφητεύετον	προεφητευέτην	προεφητεύομεν	προεφητεύετε	προεφήτευον
middle/ passive	indicative	προεφητευόμην	προεφητεύου	προεφητεύετο	προεφητεύεσθον	προεφητευέσθην	προεφητευόμεθᾰ	προεφητεύεσθε	προεφητεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: προφητεύσω, προφητεύσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προφητεύσω	προφητεύσεις	προφητεύσει	προφητεύσετον	προφητεύσετον	προφητεύσομεν	προφητεύσετε	προφητεύσουσῐ(ν)
	optative	προφητεύσοιμῐ	προφητεύσοις	προφητεύσοι	προφητεύσοιτον	προφητευσοίτην	προφητεύσοιμεν	προφητεύσοιτε	προφητεύσοιεν
middle	indicative	προφητεύσομαι	προφητεύσῃ, προφητεύσει	προφητεύσεται	προφητεύσεσθον	προφητεύσεσθον	προφητευσόμεθᾰ	προφητεύσεσθε	προφητεύσονται
	optative	προφητευσοίμην	προφητεύσοιο	προφητεύσοιτο	προφητεύσοισθον	προφητευσοίσθην	προφητευσοίμεθᾰ	προφητεύσοισθε	προφητεύσοιντο
		active			middle
infinitive		προφητεύσειν			προφητεύσεσθαι
participle	m	προφητεύσων			προφητευσόμενος
	f	προφητεύσουσᾰ			προφητευσομένη
	n	προφητεῦσον			προφητευσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐπροφήτευσᾰ, ἐπροφητευσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπροφήτευσᾰ	ἐπροφήτευσᾰς	ἐπροφήτευσε(ν)	ἐπροφητεύσᾰτον	ἐπροφητευσᾰ́την	ἐπροφητεύσᾰμεν	ἐπροφητεύσᾰτε	ἐπροφήτευσᾰν
	subjunctive	προφητεύσω	προφητεύσῃς	προφητεύσῃ	προφητεύσητον	προφητεύσητον	προφητεύσωμεν	προφητεύσητε	προφητεύσωσῐ(ν)
	optative	προφητεύσαιμῐ	προφητεύσειᾰς, προφητεύσαις	προφητεύσειε(ν), προφητεύσαι	προφητεύσαιτον	προφητευσαίτην	προφητεύσαιμεν	προφητεύσαιτε	προφητεύσειᾰν, προφητεύσαιεν
	imperative		προφήτευσον	προφητευσᾰ́τω	προφητεύσᾰτον	προφητευσᾰ́των		προφητεύσᾰτε	προφητευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπροφητευσᾰ́μην	ἐπροφητεύσω	ἐπροφητεύσᾰτο	ἐπροφητεύσᾰσθον	ἐπροφητευσᾰ́σθην	ἐπροφητευσᾰ́μεθᾰ	ἐπροφητεύσᾰσθε	ἐπροφητεύσᾰντο
	subjunctive	προφητεύσωμαι	προφητεύσῃ	προφητεύσηται	προφητεύσησθον	προφητεύσησθον	προφητευσώμεθᾰ	προφητεύσησθε	προφητεύσωνται
	optative	προφητευσαίμην	προφητεύσαιο	προφητεύσαιτο	προφητεύσαισθον	προφητευσαίσθην	προφητευσαίμεθᾰ	προφητεύσαισθε	προφητεύσαιντο
	imperative		προφήτευσαι	προφητευσᾰ́σθω	προφητεύσᾰσθον	προφητευσᾰ́σθων		προφητεύσᾰσθε	προφητευσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		προφητεῦσαι			προφητεύσᾰσθαι
participle	m	προφητεύσᾱς			προφητευσᾰ́μενος
	f	προφητεύσᾱσᾰ			προφητευσᾰμένη
	n	προφητεῦσᾰν			προφητευσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: προεφήτευσᾰ, προεφητευσᾰ́μην (LXX, NT)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προεφήτευσᾰ	προεφήτευσᾰς	προεφήτευσε(ν)	προεφητεύσᾰτον	προεφητευσᾰ́την	προεφητεύσᾰμεν	προεφητεύσᾰτε	προεφήτευσᾰν
middle	indicative	προεφητευσᾰ́μην	προεφητεύσω	προεφητεύσᾰτο	προεφητεύσᾰσθον	προεφητευσᾰ́σθην	προεφητευσᾰ́μεθᾰ	προεφητεύσᾰσθε	προεφητεύσᾰντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• → Gothic: 𐍀𐍂𐌰𐌿𐍆𐌴𐍄𐌾𐌰𐌽 (praufētjan)

References

• “προφητεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “προφητεύω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• προφητεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G4395 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /pɾo.fiˈte.vo/
• Hyphenation: προ‧φη‧τεύ‧ω

Verb

προφητεύω • (profitévo) (past προφήτευσα/προφήτεψα, passive προφητεύομαι)

1. to prophesy, predict

Conjugation

προφητεύω   προφητεύομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	προφητεύω	προφητεύσω, προφητέψω	προφητεύομαι	προφητευθώ, προφητευτώ
2 sg	προφητεύεις	προφητεύσεις, προφητέψεις	προφητεύεσαι	προφητευθείς, προφητευτείς
3 sg	προφητεύει	προφητεύσει, προφητέψει	προφητεύεται	προφητευθεί, προφητευτεί
1 pl	προφητεύουμε, [‑ομε]	προφητεύσουμε, [‑ομε], προφητέψουμε, [‑ομε]	προφητευόμαστε	προφητευθούμε, προφητευτούμε
2 pl	προφητεύετε	προφητεύσετε, προφητέψετε	προφητεύεστε, προφητευόσαστε	προφητευθείτε, προφητευτείτε
3 pl	προφητεύουν(ε)	προφητεύσουν(ε), προφητέψουν(ε)	προφητεύονται	προφητευθούν(ε), προφητευτούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	προφήτευα	προφήτευσα, προφήτεψα	προφητευόμουν(α)	προφητεύθηκα, προφητεύτηκα
2 sg	προφήτευες	προφήτευσες, προφήτεψες	προφητευόσουν(α)	προφητεύθηκες, προφητεύτηκες
3 sg	προφήτευε	προφήτευσε, προφήτεψε	προφητευόταν(ε)	προφητεύθηκε, προφητεύτηκε
1 pl	προφητεύαμε	προφητεύσαμε, προφητέψαμε	προφητευόμασταν, (‑όμαστε)	προφητευθήκαμε, προφητευτήκαμε
2 pl	προφητεύατε	προφητεύσατε, προφητέψατε	προφητευόσασταν, (‑όσαστε)	προφητευθήκατε, προφητευτήκατε
3 pl	προφήτευαν, προφητεύαν(ε)	προφήτευσαν, προφητεύσαν(ε), προφήτεψαν	προφητεύονταν, (προφητευόντουσαν)	προφητεύθηκαν, προφητευθήκαν(ε), προφητεύτηκαν, προφητευτήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα προφητεύω ➤	θα προφητεύσω / προφητέψω ➤	θα προφητεύομαι ➤	θα προφητευθώ / προφητευτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα προφητεύεις, …	θα προφητεύσεις / προφητέψεις, …	θα προφητεύεσαι, …	θα προφητευθείς / προφητευτείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … προφητεύσει / προφητέψει		έχω, έχεις, … προφητευθεί / προφητευτεί   είμαι, είσαι, … προφητευμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … προφητεύσει / προφητέψει		είχα, είχες, … προφητευθεί / προφητευτεί   ήμουν, ήσουν, … προφητευμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … προφητεύσει / προφητέψει		θα έχω, θα έχεις, … προφητευθεί / προφητευτεί   θα είμαι, θα είσαι, … προφητευμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	προφήτευε	προφήτευσε, προφήτεψε / προφήτευ' 1	—	προφητεύσου, προφητέψου
2 pl	προφητεύετε	προφητεύστε, προφητέψτε / προφητεύτε2	προφητεύεστε	προφητευθείτε, προφητευτείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	προφητεύοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας προφητεύσει / προφητέψει ➤		προφητευμένος, ‑η, ‑o [προφητεμένος, ‑η, ‑o] ➤
Nonfinite form➤	προφητεύσει, προφητέψει		προφητευθεί, προφητευτεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. προφύτευ' το ("predict it!").  2. Colloquial.  • Forms with -ευσ-, -ευθ- are more formal.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• see: προφήτης m (profítis, “prophet”)