προφήτης

Contents

Ancient GreekEdit

FWOTD - 27 August 2016

Alternative formsEdit

• προφάτας ‎(prophátas) Choral Doric, Boeotian

EtymologyEdit

From προ- ‎(pro-, “before”) +‎ φημί ‎(phēmí, “I say”) +‎ -της ‎(-tēs, “-er”).

PronunciationEdit

 

• IPA: /pro.pʰɛ᷄ː.tɛːs/ → /pro.ˈɸi.tis/ → /pro.ˈfi.tis/

• 5th BC Attic: IPA: /pro.pʰɛ᷄ː.tɛːs/
• 1st BC Egyptian: IPA: /pro.ˈpʰe.tes/
• 4th AD Koine: IPA: /pro.ˈɸi.tis/
• 10th AD Byzantine: IPA: /pro.ˈfi.tis/
• 15th AD Constantinopolitan: IPA: /pro.ˈfi.tis/

NounEdit

προφήτης • ‎(prophḗtēs) m ‎(genitive προφήτου); first declension

1. one who speaks for and interprets the will of a god: prophet, seer
   • 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 19

     Διὸς προφήτης δ᾽ ἐστὶ Λοξίας πατρός

     But Loxias is the spokesman of Zeus, his father.

2. one of the keepers of the oracle at Branchidae
3. priest at an Egyptian temple
4. one who interprets the ravings of an μάντις ‎(mántis, “oracle”)
   • 360 BCE, Plato, Timaeus 72.a

     ὅθεν δὴ καὶ τὸ τῶν προφητῶν γένος ἐπὶ ταῖς ἐνθέοις μαντείαις κριτὰς ἐπικαθιστάναι νόμος

     Wherefore also it is customary to set the tribe of prophets to pass judgement upon these inspired divinations.

5. interpreter, proclaimer
   • 405 BCE, Euripides, The Bacchae 211

     ἐπεὶ σὺ φέγγος, Τειρεσία, τόδ᾽ οὐχ ὁρᾷς, ἐγὼ προφήτης σοι λόγων γενήσομαι

     Since you do not see this light, Teiresias, I will be your interpreter.

6. (Christianity) prophet
   • New Testament, First Epistle to the Corinthians 14.32

     καὶ πνεύματα προφητῶν προφήταις ὑποτάσσεται

     The spirits of the prophets are subject to the prophets.

7. herbalist
   • Ps.-Dsc. 1.10

InflectionEdit

First declension of ὁ προφήτης; τοῦ προφήτου

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ προφήτης	τὼ προφήτᾱ	οἱ προφῆται
Genitive	τοῦ προφήτου	τοῖν προφήταιν	τῶν προφητῶν
Dative	τῷ προφήτῃ	τοῖν προφήταιν	τοῖς προφήταις
Accusative	τὸν προφήτην	τὼ προφήτᾱ	τοὺς προφήτᾱς
Vocative	προφήτης	προφήτᾱ	προφῆται
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived termsEdit

ἀρχιπροφήτης ‎(arkhiprophḗtēs) προφητάζω ‎(prophētázō) προφητεία ‎(prophēteía) προφητεύω ‎(prophēteúō)

προφητίζω ‎(prophētízō) προφητικός ‎(prophētikós) προφῆτις ‎(prophêtis) προφητότοκος ‎(prophētótokos)

προφήτωρ ‎(prophḗtōr) συμπροφητεύω ‎(sumprophēteúō) ψευδοπροφήτης ‎(pseudoprophḗtēs)

SynonymsEdit

• προφήτωρ ‎(prophḗtōr)

DescendantsEdit

• English: prophet
• Gothic: 𐍀𐍂𐌰𐌿𐍆𐌴𐍄𐌴𐍃 ‎(praufētēs)
• Greek: προφήτης ‎(profítis)
• Latin: prophēta

ReferencesEdit

• προφήτης in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• προφήτης in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• «προφήτης» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• “G4396”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
• Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • diviner idem, page 244.
  • exponent idem, page 295.
  • interpreter idem, page 452.
  • prophet idem, page 653.

---

GreekEdit

EtymologyEdit

From Ancient Greek προφήτης ‎(prophḗtēs).

NounEdit

προφήτης • ‎(profítis) m ‎(plural προφήτες)

1. prophet

DeclensionEdit

declension of προφήτης

	singular	plural
nominative	προφήτης	προφήτες
genitive	προφήτη	προφητών
accusative	προφήτη	προφήτες
vocative	προφήτη	προφήτες

Derived termsEdit

• προφητεία f ‎(profiteía, “prophecy”)
• προφητεύω ‎(profitévo, “to predict”)
• προφητικός ‎(profitikós, “prophetic”)

External linksEdit

• Προφήτης on the Greek Wikipedia.el.Wikipedia