προφήτης

Contents

Ancient GreekEdit

FWOTD – 27 August 2016

Alternative formsEdit

• προφάτας (prophátas) – Doric, Boeotian

EtymologyEdit

From προ- (pro-, “before”) +‎ φημί (phēmí, “I say”) +‎ -της (-tēs, “-er”, masculine agent-noun suffix).

PronunciationEdit

 

• IPA^(key): /pro.pʰɛ̌ː.tɛːs/ → /proˈɸi.tis/ → /proˈfi.tis/

• (5^th BC Attic) IPA^(key): /pro.pʰɛ̌ː.tɛːs/
• (1^st BC Egyptian) IPA^(key): /proˈpʰe.tes/
• (4^th AD Koine) IPA^(key): /proˈɸi.tis/
• (10^th AD Byzantine) IPA^(key): /proˈfi.tis/
• (15^th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /proˈfi.tis/

NounEdit

προφήτης • (prophḗtēs) m (genitive προφήτου); first declension

1. one who speaks for and interprets the will of a god: prophet, seer
   • 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 19

     Διὸς προφήτης δ᾽ ἐστὶ Λοξίας πατρός

     Diòs prophḗtēs d estì Loxías patrós

     But Loxias is the spokesman of Zeus, his father.

2. one of the keepers of the oracle at Branchidae
3. priest at an Egyptian temple
4. one who interprets the ravings of an μάντις (mántis, “oracle”)
   • 360 BCE, Plato, Timaeus 72a

     ὅθεν δὴ καὶ τὸ τῶν προφητῶν γένος ἐπὶ ταῖς ἐνθέοις μαντείαις κριτὰς ἐπικαθιστάναι νόμος

     hóthen dḕ kaì tò tôn prophētôn génos epì taîs enthéois manteíais kritàs epikathistánai nómos

     Wherefore also it is customary to set the tribe of prophets to pass judgement upon these inspired divinations.

5. interpreter, proclaimer
   • 405 BCE, Euripides, The Bacchae 211

     ἐπεὶ σὺ φέγγος, Τειρεσία, τόδ᾽ οὐχ ὁρᾷς, ἐγὼ προφήτης σοι λόγων γενήσομαι

     epeì sù phéngos, Teiresía, tód oukh horâis, egṑ prophḗtēs soi lógōn genḗsomai

     Since you do not see this light, Teiresias, I will be your interpreter.

6. (Christianity) prophet
   • New Testament, First Epistle to the Corinthians 14:32

     καὶ πνεύματα προφητῶν προφήταις ὑποτάσσεται

     kaì pneúmata prophētôn prophḗtais hupotássetai

     The spirits of the prophets are subject to the prophets.

7. herbalist
   • Ps.-Dsc. 1.10

InflectionEdit

First declension of ὁ προφήτης; τοῦ προφήτου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ προφήτης ho prophḗtēs	τὼ προφήτᾱ tṑ prophḗtā	οἱ προφῆται hoi prophêtai
Genitive	τοῦ προφήτου toû prophḗtou	τοῖν προφήταιν toîn prophḗtain	τῶν προφητῶν tôn prophētôn
Dative	τῷ προφήτῃ tôi prophḗtēi	τοῖν προφήταιν toîn prophḗtain	τοῖς προφήταις toîs prophḗtais
Accusative	τὸν προφήτην tòn prophḗtēn	τὼ προφήτᾱ tṑ prophḗtā	τοὺς προφήτᾱς toùs prophḗtās
Vocative	προφῆτᾰ prophêta	προφήτᾱ prophḗtā	προφῆται prophêtai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived termsEdit

• ἀρχιπροφήτης (arkhiprophḗtēs)
• προφητάζω (prophētázō)
• προφητεία (prophēteía)
• προφητεύω (prophēteúō)

• προφητίζω (prophētízō)
• προφητικός (prophētikós)
• προφῆτις (prophêtis)
• προφητότοκος (prophētótokos)

• προφήτωρ (prophḗtōr)
• συμπροφητεύω (sumprophēteúō)
• ψευδοπροφήτης (pseudoprophḗtēs)

SynonymsEdit

• προφήτωρ (prophḗtōr)

DescendantsEdit

• → Coptic: ⲡⲣⲟⲫⲏⲧⲏⲥ (prophētēs)
• → Gothic: 𐍀𐍂𐌰𐌿𐍆𐌴𐍄𐌴𐍃 (praufētēs)
• Greek: προφήτης (profítis)
• → Latin: prophēta
  • → Old English: propheta
    • English: prophet

ReferencesEdit

• προφήτης in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• προφήτης in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• «προφήτης» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• “G4396”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • diviner idem, page 244.
  • exponent idem, page 295.
  • interpreter idem, page 452.
  • prophet idem, page 653.

---

GreekEdit

EtymologyEdit

From Ancient Greek προφήτης (prophḗtēs).

NounEdit

προφήτης • (profítis) m (plural προφήτες)

1. prophet

DeclensionEdit

declension of προφήτης

	singular	plural
nominative	προφήτης •	προφήτες •
genitive	προφήτη •	προφητών •
accusative	προφήτη •	προφήτες •
vocative	προφήτη •	προφήτες •

Derived termsEdit

• προφητεία f (profiteía, “prophecy”)
• προφητεύω (profitévo, “to predict”)
• προφητικός (profitikós, “prophetic”)
• ψευδοπροφήτης (psevdoprofítis)

Further readingEdit

• προφήτης on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el