σκηπτοῦχος

Ancient Greek

Alternative forms

• σκᾱπτοῦχος (skāptoûkhos) — Doric

Etymology

From σκήπτω (skḗptō, “to prop, stay”) +‎ ἔχω (ékhō, “to bear, carry, bring”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /skɛːp.tûː.kʰos/ → /scipˈtu.xos/ → /scipˈtu.xos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /skɛːp.tûː.kʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ske̝pˈtu.kʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /scipˈtu.xos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /scipˈtu.xos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /scipˈtu.xos/

Adjective

σκηπτοῦχος • (skēptoûkhos) m or f (neuter σκηπτοῦχον); second declension

1. bearing a staff, baton or sceptre, as the badge of command

Declension

Second declension of σκηπτοῦχος; σκηπτοῦχον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		σκηπτοῦχος skēptoûkhos	σκηπτοῦχον skēptoûkhon		σκηπτούχω skēptoúkhō	σκηπτούχω skēptoúkhō		σκηπτοῦχοι skēptoûkhoi	σκηπτοῦχᾰ skēptoûkha
Genitive		σκηπτούχου skēptoúkhou	σκηπτούχου skēptoúkhou		σκηπτούχοιν skēptoúkhoin	σκηπτούχοιν skēptoúkhoin		σκηπτούχων skēptoúkhōn	σκηπτούχων skēptoúkhōn
Dative		σκηπτούχῳ skēptoúkhōi	σκηπτούχῳ skēptoúkhōi		σκηπτούχοιν skēptoúkhoin	σκηπτούχοιν skēptoúkhoin		σκηπτούχοις skēptoúkhois	σκηπτούχοις skēptoúkhois
Accusative		σκηπτοῦχον skēptoûkhon	σκηπτοῦχον skēptoûkhon		σκηπτούχω skēptoúkhō	σκηπτούχω skēptoúkhō		σκηπτούχους skēptoúkhous	σκηπτοῦχᾰ skēptoûkha
Vocative		σκηπτοῦχε skēptoûkhe	σκηπτοῦχον skēptoûkhon		σκηπτούχω skēptoúkhō	σκηπτούχω skēptoúkhō		σκηπτοῦχοι skēptoûkhoi	σκηπτοῦχᾰ skēptoûkha
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		σκηπτούχως skēptoúkhōs			σκηπτουχότερος skēptoukhóteros			σκηπτουχότᾰτος skēptoukhótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

σκηπτοῦχος • (skēptoûkhos) m (genitive σκηπτούχου); second declension

1. wand-bearer, a great officer in the Persian court, generally a eunuch
2. (in Ephesus) beadle

Inflection

Second declension of ὁ σκηπτοῦχος; τοῦ σκηπτούχου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ σκηπτοῦχος ho skēptoûkhos	τὼ σκηπτούχω tṑ skēptoúkhō	οἱ σκηπτοῦχοι hoi skēptoûkhoi
Genitive	τοῦ σκηπτούχου toû skēptoúkhou	τοῖν σκηπτούχοιν toîn skēptoúkhoin	τῶν σκηπτούχων tôn skēptoúkhōn
Dative	τῷ σκηπτούχῳ tôi skēptoúkhōi	τοῖν σκηπτούχοιν toîn skēptoúkhoin	τοῖς σκηπτούχοις toîs skēptoúkhois
Accusative	τὸν σκηπτοῦχον tòn skēptoûkhon	τὼ σκηπτούχω tṑ skēptoúkhō	τοὺς σκηπτούχους toùs skēptoúkhous
Vocative	σκηπτοῦχε skēptoûkhe	σκηπτούχω skēptoúkhō	σκηπτοῦχοι skēptoûkhoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• σκηπτουχῐ́ᾱ (skēptoukhíā)

Further reading

• “σκηπτοῦχος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “σκηπτοῦχος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “σκηπτοῦχος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• σκηπτοῦχος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• σκηπτοῦχος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963