φυτεύω

Ancient Greek

Etymology

φυτόν (phutón) +‎ -εύω (-eúō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰy.těu̯.ɔː/ → /ɸyˈte.βo/ → /fiˈte.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰy.těu̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰyˈte.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸyˈte.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fyˈte.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fiˈte.vo/

Verb

φῠτεύω • (phuteúō)

1. to plant (place growing thing in soil)
2. (figurative) to bring about, cause, prepare

Conjugation

   Present: φῠτεύω, φῠτεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φῠτεύω	φῠτεύεις	φῠτεύει	φῠτεύετον	φῠτεύετον	φῠτεύομεν	φῠτεύετε	φῠτεύουσῐ(ν)
	subjunctive	φῠτεύω	φῠτεύῃς	φῠτεύῃ	φῠτεύητον	φῠτεύητον	φῠτεύωμεν	φῠτεύητε	φῠτεύωσῐ(ν)
	optative	φῠτεύοιμῐ	φῠτεύοις	φῠτεύοι	φῠτεύοιτον	φῠτευοίτην	φῠτεύοιμεν	φῠτεύοιτε	φῠτεύοιεν
	imperative		φῠ́τευε	φῠτευέτω	φῠτεύετον	φῠτευέτων		φῠτεύετε	φῠτευόντων
middle/ passive	indicative	φῠτεύομαι	φῠτεύῃ, φῠτεύει	φῠτεύεται	φῠτεύεσθον	φῠτεύεσθον	φῠτευόμεθᾰ	φῠτεύεσθε	φῠτεύονται
	subjunctive	φῠτεύωμαι	φῠτεύῃ	φῠτεύηται	φῠτεύησθον	φῠτεύησθον	φῠτευώμεθᾰ	φῠτεύησθε	φῠτεύωνται
	optative	φῠτευοίμην	φῠτεύοιο	φῠτεύοιτο	φῠτεύοισθον	φῠτευοίσθην	φῠτευοίμεθᾰ	φῠτεύοισθε	φῠτεύοιντο
	imperative		φῠτεύου	φῠτευέσθω	φῠτεύεσθον	φῠτευέσθων		φῠτεύεσθε	φῠτευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		φῠτεύειν				φῠτεύεσθαι
participle	m	φῠτεύων				φῠτευόμενος
	f	φῠτεύουσᾰ				φῠτευομένη
	n	φῠτεῦον				φῠτευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: φῠτεύω, φῠτεύομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φῠτεύω	φῠτεύεις	φῠτεύει	φῠτεύετον	φῠτεύετον	φῠτεύομεν	φῠτεύετε	φῠτεύουσῐ(ν)
	subjunctive	φῠτεύω, φῠτεύωμῐ	φῠτεύῃς, φῠτεύῃσθᾰ	φῠτεύῃ, φῠτεύῃσῐ	φῠτεύητον	φῠτεύητον	φῠτεύωμεν	φῠτεύητε	φῠτεύωσῐ(ν)
	optative	φῠτεύοιμῐ	φῠτεύοισ(θᾰ)	φῠτεύοι	φῠτεύοιτον	φῠτευοίτην	φῠτεύοιμεν	φῠτεύοιτε	φῠτεύοιεν
	imperative		φῠ́τευε	φῠτευέτω	φῠτεύετον	φῠτευέτων		φῠτεύετε	φῠτευόντων
middle/ passive	indicative	φῠτεύομαι	φῠτεύεαι	φῠτεύεται	φῠτεύεσθον	φῠτεύεσθον	φῠτευόμε(σ)θᾰ	φῠτεύεσθε	φῠτεύονται
	subjunctive	φῠτεύωμαι	φῠτεύηαι	φῠτεύηται	φῠτεύησθον	φῠτεύησθον	φῠτευώμε(σ)θᾰ	φῠτεύησθε	φῠτεύωνται
	optative	φῠτευοίμην	φῠτεύοιο	φῠτεύοιτο	φῠτεύοισθον	φῠτευοίσθην	φῠτευοίμε(σ)θᾰ	φῠτεύοισθε	φῠτευοίᾰτο
	imperative		φῠτεύεο	φῠτευέσθω	φῠτεύεσθον	φῠτευέσθων		φῠτεύεσθε	φῠτευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		φῠτεύειν/φῠτευέμεν(αι)/φῠτευμέναι				φῠτεύεσθαι
participle	m	φῠτεύων				φῠτευόμενος
	f	φῠτεύουσᾰ				φῠτευομένη
	n	φῠτεῦον				φῠτευόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐφῠ́τευον, ἐφῠτευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφῠ́τευον	ἐφῠ́τευες	ἐφῠ́τευε(ν)	ἐφῠτεύετον	ἐφῠτευέτην	ἐφῠτεύομεν	ἐφῠτεύετε	ἐφῠ́τευον
middle/ passive	indicative	ἐφῠτευόμην	ἐφῠτεύου	ἐφῠτεύετο	ἐφῠτεύεσθον	ἐφῠτευέσθην	ἐφῠτευόμεθᾰ	ἐφῠτεύεσθε	ἐφῠτεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: φῠτεύσω, φῠτεύσομαι, φῠτευθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φῠτεύσω	φῠτεύσεις	φῠτεύσει	φῠτεύσετον	φῠτεύσετον	φῠτεύσομεν	φῠτεύσετε	φῠτεύσουσῐ(ν)
	optative	φῠτεύσοιμῐ	φῠτεύσοις	φῠτεύσοι	φῠτεύσοιτον	φῠτευσοίτην	φῠτεύσοιμεν	φῠτεύσοιτε	φῠτεύσοιεν
middle	indicative	φῠτεύσομαι	φῠτεύσῃ, φῠτεύσει	φῠτεύσεται	φῠτεύσεσθον	φῠτεύσεσθον	φῠτευσόμεθᾰ	φῠτεύσεσθε	φῠτεύσονται
	optative	φῠτευσοίμην	φῠτεύσοιο	φῠτεύσοιτο	φῠτεύσοισθον	φῠτευσοίσθην	φῠτευσοίμεθᾰ	φῠτεύσοισθε	φῠτεύσοιντο
passive	indicative	φῠτευθήσομαι	φῠτευθήσῃ	φῠτευθήσεται	φῠτευθήσεσθον	φῠτευθήσεσθον	φῠτευθησόμεθᾰ	φῠτευθήσεσθε	φῠτευθήσονται
	optative	φῠτευθησοίμην	φῠτευθήσοιο	φῠτευθήσοιτο	φῠτευθήσοισθον	φῠτευθησοίσθην	φῠτευθησοίμεθᾰ	φῠτευθήσοισθε	φῠτευθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		φῠτεύσειν			φῠτεύσεσθαι		φῠτευθήσεσθαι
participle	m	φῠτεύσων			φῠτευσόμενος		φῠτευθησόμενος
	f	φῠτεύσουσᾰ			φῠτευσομένη		φῠτευθησομένη
	n	φῠτεῦσον			φῠτευσόμενον		φῠτευθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐφῠ́τευσᾰ, ἐφῠτευσᾰ́μην, ἐφῠτεύθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφῠ́τευσᾰ	ἐφῠ́τευσᾰς	ἐφῠ́τευσε(ν)	ἐφῠτεύσᾰτον	ἐφῠτευσᾰ́την	ἐφῠτεύσᾰμεν	ἐφῠτεύσᾰτε	ἐφῠ́τευσᾰν
	subjunctive	φῠτεύσω	φῠτεύσῃς	φῠτεύσῃ	φῠτεύσητον	φῠτεύσητον	φῠτεύσωμεν	φῠτεύσητε	φῠτεύσωσῐ(ν)
	optative	φῠτεύσαιμῐ	φῠτεύσειᾰς, φῠτεύσαις	φῠτεύσειε(ν), φῠτεύσαι	φῠτεύσαιτον	φῠτευσαίτην	φῠτεύσαιμεν	φῠτεύσαιτε	φῠτεύσειᾰν, φῠτεύσαιεν
	imperative		φῠ́τευσον	φῠτευσᾰ́τω	φῠτεύσᾰτον	φῠτευσᾰ́των		φῠτεύσᾰτε	φῠτευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐφῠτευσᾰ́μην	ἐφῠτεύσω	ἐφῠτεύσᾰτο	ἐφῠτεύσᾰσθον	ἐφῠτευσᾰ́σθην	ἐφῠτευσᾰ́μεθᾰ	ἐφῠτεύσᾰσθε	ἐφῠτεύσᾰντο
	subjunctive	φῠτεύσωμαι	φῠτεύσῃ	φῠτεύσηται	φῠτεύσησθον	φῠτεύσησθον	φῠτευσώμεθᾰ	φῠτεύσησθε	φῠτεύσωνται
	optative	φῠτευσαίμην	φῠτεύσαιο	φῠτεύσαιτο	φῠτεύσαισθον	φῠτευσαίσθην	φῠτευσαίμεθᾰ	φῠτεύσαισθε	φῠτεύσαιντο
	imperative		φῠ́τευσαι	φῠτευσᾰ́σθω	φῠτεύσᾰσθον	φῠτευσᾰ́σθων		φῠτεύσᾰσθε	φῠτευσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐφῠτεύθην	ἐφῠτεύθης	ἐφῠτεύθη	ἐφῠτεύθητον	ἐφῠτευθήτην	ἐφῠτεύθημεν	ἐφῠτεύθητε	ἐφῠτεύθησᾰν
	subjunctive	φῠτευθῶ	φῠτευθῇς	φῠτευθῇ	φῠτευθῆτον	φῠτευθῆτον	φῠτευθῶμεν	φῠτευθῆτε	φῠτευθῶσῐ(ν)
	optative	φῠτευθείην	φῠτευθείης	φῠτευθείη	φῠτευθεῖτον, φῠτευθείητον	φῠτευθείτην, φῠτευθειήτην	φῠτευθεῖμεν, φῠτευθείημεν	φῠτευθεῖτε, φῠτευθείητε	φῠτευθεῖεν, φῠτευθείησᾰν
	imperative		φῠτεύθητῐ	φῠτευθήτω	φῠτεύθητον	φῠτευθήτων		φῠτεύθητε	φῠτευθέντων
		active			middle		passive
infinitive		φῠτεῦσαι			φῠτεύσᾰσθαι		φῠτευθῆναι
participle	m	φῠτεύσᾱς			φῠτευσᾰ́μενος		φῠτευθείς
	f	φῠτεύσᾱσᾰ			φῠτευσᾰμένη		φῠτευθεῖσᾰ
	n	φῠτεῦσᾰν			φῠτευσᾰ́μενον		φῠτευθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πεφῠ́τευκᾰ, πεφῠ́τευμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεφῠ́τευκᾰ	πεφῠ́τευκᾰς	πεφῠ́τευκε(ν)	πεφῠτεύκᾰτον	πεφῠτεύκᾰτον	πεφῠτεύκᾰμεν	πεφῠτεύκᾰτε	πεφῠτεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεφῠτεύκω	πεφῠτεύκῃς	πεφῠτεύκῃ	πεφῠτεύκητον	πεφῠτεύκητον	πεφῠτεύκωμεν	πεφῠτεύκητε	πεφῠτεύκωσῐ(ν)
	optative	πεφῠτεύκοιμῐ, πεφῠτευκοίην	πεφῠτεύκοις, πεφῠτευκοίης	πεφῠτεύκοι, πεφῠτευκοίη	πεφῠτεύκοιτον	πεφῠτευκοίτην	πεφῠτεύκοιμεν	πεφῠτεύκοιτε	πεφῠτεύκοιεν
	imperative		πεφῠ́τευκε	πεφῠτευκέτω	πεφῠτεύκετον	πεφῠτευκέτων		πεφῠτεύκετε	πεφῠτευκόντων
middle/ passive	indicative	πεφῠ́τευμαι	πεφῠ́τευσαι	πεφῠ́τευται	πεφῠ́τευσθον	πεφῠ́τευσθον	πεφῠτεύμεθᾰ	πεφῠ́τευσθε	πεφῠ́τευνται
	subjunctive	πεφῠτευμένος ὦ	πεφῠτευμένος ᾖς	πεφῠτευμένος ᾖ	πεφῠτευμένω ἦτον	πεφῠτευμένω ἦτον	πεφῠτευμένοι ὦμεν	πεφῠτευμένοι ἦτε	πεφῠτευμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεφῠτευμένος εἴην	πεφῠτευμένος εἴης	πεφῠτευμένος εἴη	πεφῠτευμένω εἴητον/εἶτον	πεφῠτευμένω εἰήτην/εἴτην	πεφῠτευμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεφῠτευμένοι εἴητε/εἶτε	πεφῠτευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πεφῠ́τευσο	πεφῠτεύσθω	πεφῠ́τευσθον	πεφῠτεύσθων		πεφῠ́τευσθε	πεφῠτεύσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεφῠτευκέναι				πεφῠτεῦσθαι
participle	m	πεφῠτευκώς				πεφῠτευμένος
	f	πεφῠτευκυῖᾰ				πεφῠτευμένη
	n	πεφῠτευκός				πεφῠτευμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• φύτευμα (phúteuma)

Further reading

• “φυτεύω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• φυτεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• φυτεύω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “φυτεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “φυτεύω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • beget idem, page 70.
  • breed idem, page 97.
  • cause idem, page 118.
  • create idem, page 183.
  • plant idem, page 617.
  • procreate idem, page 644.
  • produce idem, page 644.
  • work idem, page 988.

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek φυτεύω (phuteúō).

Pronunciation

• IPA^(key): /fiˈte.vo/
• Hyphenation: φυ‧τεύ‧ω

Verb

φυτεύω • (fytévo) (past φύτεψα, passive φυτεύομαι)

1. (horticulture) to plant (place growing thing in soil)

   Ήταν έξω στον κήπο της και φύτευε τριαντάφυλλα.

   Ítan éxo ston kípo tis kai fýteve triantáfylla.

   She was out planting roses in her garden.

   Είχα φυτέψει μια καρδιά στου χωρισμού την αμμουδιά. (1959 song by Mikis Theodorakis)

   Eícha fytépsei mia kardiá stou chorismoú tin ammoudiá.

   I had planted a heart on the beach of separation.

2. (colloquial, transitive) to plant, shove, put (especially in the context of injuring someone)

   Του φύτεψε μια σφαίρα στο κεφάλι.

   Tou fýtepse mia sfaíra sto kefáli.

   He planted a bullet in his head.

3. (colloquial, humorous, derogatory) to plant (bury someone's coffin in the ground)

   Την φυτέψανε χθες το απόγευμα.

   Tin fytépsane chthes to apógevma.

   They planted her yesterday afternoon.

Conjugation

φυτεύω   φυτεύομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	φυτεύω	φυτέψω	φυτεύομαι	φυτευτώ
2 sg	φυτεύεις	φυτέψεις	φυτεύεσαι	φυτευτείς
3 sg	φυτεύει	φυτέψει	φυτεύεται	φυτευτεί
1 pl	φυτεύουμε, [‑ομε]	φυτέψουμε, [‑ομε]	φυτευόμαστε	φυτευτούμε
2 pl	φυτεύετε	φυτέψετε	φυτεύεστε, φυτευόσαστε	φυτευτείτε
3 pl	φυτεύουν(ε)	φυτέψουν(ε)	φυτεύονται	φυτευτούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	φύτευα	φύτεψα	φυτευόμουν(α)	φυτεύτηκα
2 sg	φύτευες	φύτεψες	φυτευόσουν(α)	φυτεύτηκες
3 sg	φύτευε	φύτεψε	φυτευόταν(ε)	φυτεύτηκε
1 pl	φυτεύαμε	φυτέψαμε	φυτευόμασταν, (‑όμαστε)	φυτευτήκαμε
2 pl	φυτεύατε	φυτέψατε	φυτευόσασταν, (‑όσαστε)	φυτευτήκατε
3 pl	φύτευαν, φυτεύαν(ε)	φύτεψαν, φυτέψαν(ε)	φυτεύονταν, (φυτευόντουσαν)	φυτεύτηκαν, φυτευτήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα φυτεύω ➤	θα φυτέψω ➤	θα φυτεύομαι ➤	θα φυτευτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα φυτεύεις, …	θα φυτέψεις, …	θα φυτεύεσαι, …	θα φυτευτείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … φυτέψει   έχω, έχεις, … φυτεμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … φυτευτεί   είμαι, είσαι, … φυτεμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … φυτέψει   είχα, είχες, … φυτεμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … φυτευτεί   ήμουν, ήσουν, … φυτεμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … φυτέψει   θα έχω, θα έχεις, … φυτεμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … φυτευτεί   θα είμαι, θα είσαι, … φυτεμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	φύτευε	φύτεψε, φύτευ' 1	—	φυτέψου
2 pl	φυτεύετε	φυτέψτε, φυτεύτε2	φυτεύεστε	φυτευτείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	φυτεύοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας φυτέψει ➤		φυτεμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	φυτέψει		φυτευτεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. φύτευ' το ("plant it!").  2. Colloquial.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• αναφύτευση f (anafýtefsi, “replanting”)
• αναφυτεύω (anafytévo, “to replant”)
• αφύτευτος (afýteftos, “not planted”)
• δενδροφυτεύω (dendrofytévo, “to plant trees”)
• δεντροφύτευση f (dentrofýtefsi, “tree planting”)
• μεταφύτευση f (metafýtefsi, “transplanting”)
• μεταφυτεύω (metafytévo, “to transplant”)
• φύτεμα n (fýtema, “planting, sowing”)
• φυτεμένος (fyteménos, “planted”, participle)
• φύτευση f (fýtefsi, “planting, sowing”)

 

• and see: φυτό n (fytó, “plant”)