χρυσόλιθος

Ancient Greek

Etymology

From χρυσός (khrusós, “gold”) +‎ λίθος (líthos, “stone”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kʰryː.só.li.tʰos/ → /xryˈso.li.θos/ → /xriˈso.li.θos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰryː.só.li.tʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kʰryˈso.li.tʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /xryˈso.li.θos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /xryˈso.li.θos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /xriˈso.li.θos/

Noun

χρῡσόλιθος • (khrūsólithos) m (genitive χρῡσολίθου); second declension

1. topaz
2. peridot, chrysolite

Inflection

Second declension of ὁ χρῡσόλιθος; τοῦ χρῡσολίθου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ χρῡσόλιθος ho khrūsólithos	τὼ χρῡσολίθω tṑ khrūsolíthō	οἱ χρῡσόλιθοι hoi khrūsólithoi
Genitive	τοῦ χρῡσολίθου toû khrūsolíthou	τοῖν χρῡσολίθοιν toîn khrūsolíthoin	τῶν χρῡσολίθων tôn khrūsolíthōn
Dative	τῷ χρῡσολίθῳ tôi khrūsolíthōi	τοῖν χρῡσολίθοιν toîn khrūsolíthoin	τοῖς χρῡσολίθοις toîs khrūsolíthois
Accusative	τὸν χρῡσόλιθον tòn khrūsólithon	τὼ χρῡσολίθω tṑ khrūsolíthō	τοὺς χρῡσολίθους toùs khrūsolíthous
Vocative	χρῡσόλιθε khrūsólithe	χρῡσολίθω khrūsolíthō	χρῡσόλιθοι khrūsólithoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: chrysolithus
• → Old Armenian: ոսկեքար (oskekʻar) (calque)
• → Old Georgian: ოქროქვაჲ (okrokvay) (calque)

Further reading

• “χρυσόλιθος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• χρυσόλιθος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette