кан

See also: қан, Кан, and Appendix:Variations of "kan"

Chuvash

Etymology

Perhaps borrowed from another Turkic language as it did not follow the change in vowels occurred in Chuvash. Ultimately from Proto-Turkic *kān- (“to be satisfied”). Cognate with Turkish kan- (“to be contented, satisfied”).

Verb

кан • (kan)

1. to relax
2. to calm down, be satisfied

Derived terms

• канӑҫ (kanăś)

Further reading

• “кан”, in Электронлă сăмахсар‎^[1] (overall work in Russian and Chuvash), 1996.

Kyrgyz

Etymology 1

From Proto-Turkic *kiān (“blood”).

Noun

кан • (kan) (Arabic spelling قان)

1. blood

Etymology 2

From Classical Mongolian ᠬᠠᠨ (qan).

Noun

кан • (kan) (Arabic spelling قان)

1. khan

Declension

Declension of кан

	singular (жекелик)	plural (көптөгөн)
nominative (атооч)	кан kan	кандар kandar
genitive (илик)	кандын kandın	кандардын kandardın
dative (барыш)	канга kanga	кандарга kandarga
accusative (табыш)	канды kandı	кандарды kandardı
locative (жатыш)	канда kanda	кандарда kandarda
ablative (чыгыш)	кандан kandan	кандардан kandardan
possessive forms
	first-person singular (менин)
nominative	каным kanım	кандарым kandarım
genitive	канымдын kanımdın	кандарымдын kandarımdın
dative	каныма kanıma	кандарыма kandarıma
accusative	канымды kanımdı	кандарымды kandarımdı
locative	канымда kanımda	кандарымда kandarımda
ablative	канымдан kanımdan	кандарымдан kandarımdan
	second-person singular informal (сенин)
nominative	каның kanıŋ	кандарың kandarıŋ
genitive	каныңдын kanıŋdın	кандарыңдын kandarıŋdın
dative	каныңа kanıŋa	кандарыңа kandarıŋa
accusative	каныңды kanıŋdı	кандарыңды kandarıŋdı
locative	каныңда kanıŋda	кандарыңда kandarıŋda
ablative	каныңдан kanıŋdan	кандарыңдан kandarıŋdan
	second-person singular formal (сиздин)
nominative	каныңыз kanıŋız	кандарыңыз kandarıŋız
genitive	каныңыздын kanıŋızdın	кандарыңыздын kandarıŋızdın
dative	каныңызга kanıŋızga	кандарыңызга kandarıŋızga
accusative	каныңызды kanıŋızdı	кандарыңызды kandarıŋızdı
locative	каныңызда kanıŋızda	кандарыңызда kandarıŋızda
ablative	каныңыздан kanıŋızdan	кандарыңыздан kandarıŋızdan

Nogai

Etymology

From Proto-Turkic *kiān (“blood”).

Noun

кан • (kan)

1. blood

Northern Altai

Etymology 1

From Proto-Turkic *kiān (“blood”).

Noun

кан • (kan)

1. blood

Etymology 2

From Mongolian хаан (xaan, “khan”).

Noun

кан • (kan)

1. khan
2. khanate, country

Serbo-Croatian

Pronunciation

• IPA^(key): /kâːn/
• Rhymes: -âːn

Noun

ка̑н m (Latin spelling kȃn)

1. khan

Declension

Declension of кан

	singular	plural
nominative	кан	ка́нови
genitive	кана	канова
dative	кану	кановима
accusative	кана	канове
vocative	кане	канови
locative	кану	кановима
instrumental	каном	кановима

Southern Altai

Etymology 1

From Proto-Turkic *kiān (“blood”).

Noun

кан • (kan)

1. blood

Etymology 2

From Mongolian хаан (xaan, “khan”).

Noun

кан • (kan)

1. khan
2. khanate, country

   Кан-Алтай ― Kan-Altay ― The Altai Republic/Krai

Declension

Inflection of кан

	singular
absolute	кан (kan)
definite genitive	кандыҥ (kandïŋ)
dative	канга (kanga)
definite accusative	канды (kandï)
locative	канда (kanda)
ablative	кандаҥ (kandaŋ)

Tatar

Etymology

From Proto-Turkic *kiān (“blood”).

Noun

кан • (qan)

1. blood