спізнитися

Ukrainian edit

From с- (s-) +‎ пі́зній (píznij, “late”) +‎ -и́ти (-ýty) +‎ -ся (-sja). Compare Polish spóźnić się.

спізни́тися • (spiznýtysja) pf (imperfective спі́знюватися or спізня́тися)

Conjugation of спізни́тися, спізни́тись, спізни́ться (class 4b, perfective, reflexive)

For declension of participles, see their entries. Adverbial participles are indeclinable.
perfective aspect
infinitive	спізни́тися, спізни́тись, спізни́ться spiznýtysja, spiznýtysʹ, spiznýtʹsja
participles	present tense	past tense
active	—	—
passive	—	—
adverbial	—	спізни́вшись spiznývšysʹ
	present tense	future tense
1st singular я	—	спізню́ся, спізню́сь spiznjúsja, spiznjúsʹ
2nd singular ти	—	спізни́шся spiznýšsja
3rd singular він / вона / воно	—	спізни́ться spiznýtʹsja
1st plural ми	—	спізни́мся, спізнимо́ся, спізнимо́сь spiznýmsja, spiznymósja, spiznymósʹ
2nd plural ви	—	спізните́ся, спізните́сь spiznytésja, spiznytésʹ
3rd plural вони	—	спізня́ться spiznjátʹsja
imperative	singular	plural
first-person	—	спізні́мся, спізні́мося, спізні́мось spiznímsja, spiznímosja, spiznímosʹ
second-person	спізни́ся, спізни́сь spiznýsja, spiznýsʹ	спізні́ться spiznítʹsja
past tense	singular	plural ми / ви / вони
masculine я / ти / він	спізни́вся, спізни́всь spiznývsja, spiznývsʹ	спізни́лися, спізни́лись spiznýlysja, spiznýlysʹ
feminine я / ти / вона	спізни́лася, спізни́лась spiznýlasja, spiznýlasʹ
neuter воно	спізни́лося, спізни́лось spiznýlosja, spiznýlosʹ