դաւաճանումն

Old Armenian

Etymology

դաւաճանեմ (dawačanem) +‎ -ումն (-umn).

Noun

դաւաճանումն • (dawačanumn)

1. treason, deceit, intrigue, rebellion, fraud, prevarication
2. stratagem
3. ambush

Declension

n-type

	singular		plural
nominative	դաւաճանումն (dawačanumn)		դաւաճանմունք (dawačanmunkʻ)
genitive	դաւաճանման (dawačanman)		դաւաճանմանց (dawačanmancʻ)
dative	դաւաճանման (dawačanman)		դաւաճանմանց (dawačanmancʻ)
accusative	դաւաճանումն (dawačanumn)		դաւաճանմունս (dawačanmuns)
ablative	դաւաճանմանէ (dawačanmanē)		դաւաճանմանց (dawačanmancʻ)
instrumental	դաւաճանմամբ (dawačanmamb)		դաւաճանմամբք (dawačanmambkʻ)
locative	դաւաճանման (dawačanman)		դաւաճանմունս (dawačanmuns)

Synonyms

• դաւաճանութիւն (dawačanutʻiwn)

Descendants

• Armenian: դավաճանում (davačanum)

References

• Petrosean, Matatʻeay (1879) “դաւաճանումն”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy