إنسان

See also: انسان‎, أنشأن‎, and انشأن‎

Arabic

Etymology

From the root ء ن س‎ (ʾ-n-s), inherited from Proto-Semitic *ʾināš- (“man, person”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʔin.saːn/

Noun

إِنْسَان • (ʾinsān) m (dual إِنْسَانَان‎ (ʾinsānān), plural أَنَاسِيّ‎ (ʾanāsiyy))

1. human, man, person

   Synonym: بَشَر‎ (bašar)

Declension

Declension of noun إِنْسَان (ʾinsān)

Singular	basic singular triptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	إِنْسَان ʾinsān	الْإِنْسَان‎ al-ʾinsān	إِنْسَان ʾinsān
Nominative	إِنْسَانٌ ʾinsānun	الْإِنْسَانُ‎ al-ʾinsānu	إِنْسَانُ ʾinsānu
Accusative	إِنْسَانًا‎ ʾinsānan	الْإِنْسَانَ‎ al-ʾinsāna	إِنْسَانَ ʾinsāna
Genitive	إِنْسَانٍ ʾinsānin	الْإِنْسَانِ‎ al-ʾinsāni	إِنْسَانِ ʾinsāni
Dual	Indefinite	Definite	Construct
Informal	إِنْسَانَيْن‎ ʾinsānayn	الْإِنْسَانَيْن‎ al-ʾinsānayn	إِنْسَانَيْ‎ ʾinsānay
Nominative	إِنْسَانَانِ‎ ʾinsānāni	الْإِنْسَانَانِ‎ al-ʾinsānāni	إِنْسَانَا‎ ʾinsānā
Accusative	إِنْسَانَيْنِ‎ ʾinsānayni	الْإِنْسَانَيْنِ‎ al-ʾinsānayni	إِنْسَانَيْ‎ ʾinsānay
Genitive	إِنْسَانَيْنِ‎ ʾinsānayni	الْإِنْسَانَيْنِ‎ al-ʾinsānayni	إِنْسَانَيْ‎ ʾinsānay
Plural	basic broken plural diptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	أَنَاسِي‎ ʾanāsī	الْأَنَاسِي‎ al-ʾanāsī	أَنَاسِي‎ ʾanāsī
Nominative	أَنَاسِيُّ‎ ʾanāsiyyu	الْأَنَاسِيُّ‎ al-ʾanāsiyyu	أَنَاسِيُّ‎ ʾanāsiyyu
Accusative	أَنَاسِيَّ‎ ʾanāsiyya	الْأَنَاسِيَّ‎ al-ʾanāsiyya	أَنَاسِيَّ‎ ʾanāsiyya
Genitive	أَنَاسِيَّ‎ ʾanāsiyya	الْأَنَاسِيِّ‎ al-ʾanāsiyyi	أَنَاسِيِّ‎ ʾanāsiyyi

Descendants

• → Azerbaijani: insan
• → Bashkir: инсан (insan)
• Gulf Arabic: إنسان‎ (ɪnsan)
• → Hindi: इंसान (insān)
• → Persian: انسان‎ (ensân)
• → Tajik: инсон (inson)
• → Tatar: инсан (insan)
• → Turkish: insan
• → Turkmen: ynsan
• → Urdu: انسان‎ (insān)
• → Uyghur: ئىنسان‎ (insan)
• → Uzbek: inson

References

• Wehr, Hans (1979), “ءنس”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN