سون
Azerbaijani edit
Noun edit
سوْن (son) (definite accusative سونۇ, plural سونلار)
- Arabic spelling of son (“end”)
Declension edit
Persian edit
Pronunciation edit
- (Classical Persian) IPA(key): [suːn]
- (Dari, formal) IPA(key): [suːn]
Readings | |
---|---|
Classical reading? | sūn |
Dari reading? | sūn |
Noun edit
سون • (sūn)
References edit
- Monchi-Zadeh, Davoud (1990) Wörter aus Xurāsān und ihre Herkunft (Acta Iranica; 29)[1] (in German), Leiden: E. J. Brill, pages 163–164 Nr. 484
- Vullers, Johann August (1856–1864) “سون”, in Lexicon Persico-Latinum etymologicum cum linguis maxime cognatis Sanscrita et Zendica et Pehlevica comparatum, e lexicis persice scriptis Borhâni Qâtiu, Haft Qulzum et Bahâri agam et persico-turcico Farhangi-Shuûrî confectum, adhibitis etiam Castelli, Meninski, Richardson et aliorum operibus et auctoritate scriptorum Persicorum adauctum[2] (in Latin), volume II, Gießen: J. Ricker, page 352b
Sindhi edit
Etymology edit
From Sanskrit सौवर्ण (saúvarṇa), from सुवर्ण (suvárṇa).
Noun edit
سونُ • (sonu) m (Devanagari सोनु)
Further reading edit
Ushojo edit
Verb edit
سون (sōn)