See also: سؤن and شؤن

Azerbaijani edit

Noun edit

سوْن (son) (definite accusative سونۇ, plural سونلار)

  1. Arabic spelling of son (end)

Declension edit

Persian edit

Pronunciation edit

Readings
Classical reading? sūn
Dari reading? sūn

Noun edit

سون (sūn)

  1. Obsolete form of سوی (suy, side).

References edit

  • Monchi-Zadeh, Davoud (1990) Wörter aus Xurāsān und ihre Herkunft (Acta Iranica; 29)‎[1] (in German), Leiden: E. J. Brill, pages 163–164 Nr. 484
  • Vullers, Johann August (1856–1864) “سون”, in Lexicon Persico-Latinum etymologicum cum linguis maxime cognatis Sanscrita et Zendica et Pehlevica comparatum, e lexicis persice scriptis Borhâni Qâtiu, Haft Qulzum et Bahâri agam et persico-turcico Farhangi-Shuûrî confectum, adhibitis etiam Castelli, Meninski, Richardson et aliorum operibus et auctoritate scriptorum Persicorum adauctum[2] (in Latin), volume II, Gießen: J. Ricker, page 352b

Sindhi edit

 
Sindhi Wikipedia has an article on:
Wikipedia sd

Etymology edit

From Sanskrit सौवर्ण (saúvarṇa), from सुवर्ण (suvárṇa).

Noun edit

سونُ (sonum (Devanagari सोनु)

  1. gold

Further reading edit

  • Parmanand, Mewaram (1910) “سونُ”, in Sindhi-English Dictionary, Hyderabad, Sindh: The Sind Juvenile Co-operative Society
  • سون”, in Sindhi-English Dictionary, University of Chicago: Center for Language Engineering, Pakistan, 1866-1938

Ushojo edit

Verb edit

سون (sōn)

  1. to sleep
  2. to rest, to relax
  3. to recognise
    Synonym: سوئین (sōain)