See also: سؤن and شؤن

Azerbaijani

edit

Noun

edit

سوْن (son) (definite accusative سونۇ, plural سونلار)

  1. Arabic spelling of son (end)

Declension

edit

Persian

edit

Pronunciation

edit

Readings
Classical reading? sūn
Dari reading? sūn

Noun

edit

سون (sūn)

  1. Obsolete form of سوی (suy, side).

References

edit
  • Monchi-Zadeh, Davoud (1990) Wörter aus Xurāsān und ihre Herkunft (Acta Iranica; 29)‎[1] (in German), Leiden: E. J. Brill, pages 163–164 Nr. 484
  • Vullers, Johann August (1856–1864) “سون”, in Lexicon Persico-Latinum etymologicum cum linguis maxime cognatis Sanscrita et Zendica et Pehlevica comparatum, e lexicis persice scriptis Borhâni Qâtiu, Haft Qulzum et Bahâri agam et persico-turcico Farhangi-Shuûrî confectum, adhibitis etiam Castelli, Meninski, Richardson et aliorum operibus et auctoritate scriptorum Persicorum adauctum[2] (in Latin), volume II, Gießen: J. Ricker, page 352b

Sindhi

edit
 
Sindhi Wikipedia has an article on:
Wikipedia sd

Etymology

edit

From Sanskrit सौवर्ण (saúvarṇa), from सुवर्ण (suvárṇa).

Noun

edit

سونُ (sonum (Devanagari सोनु)

  1. gold

Further reading

edit
  • Parmanand, Mewaram (1910) “سونُ”, in Sindhi-English Dictionary, Hyderabad, Sindh: The Sind Juvenile Co-operative Society
  • سون”, in Sindhi-English Dictionary, University of Chicago: Center for Language Engineering, Pakistan, 18661938

Ushojo

edit

Verb

edit

سون (sōn)

  1. to sleep
  2. to rest, to relax
  3. to recognise
    Synonym: سوئین (sōain)