شهرت
Arabic
editEtymology 1
editVerb
edit- first-person singular past active of شَهَرَ (šahara)
Verb
edit- first-person singular past passive of شَهَرَ (šahara)
Verb
editVerb
editVerb
editVerb
editVerb
editVerb
editEtymology 2
editVerb
editشَهَّرْتُ • (šahhartu) (form II)
- first-person singular past active of شَهَّرَ (šahhara)
Verb
editشُهِّرْتُ • (šuhhirtu) (form II)
- first-person singular past passive of شَهَّرَ (šahhara)
Verb
editشَهَّرْتَ • (šahharta) (form II)
Verb
editشُهِّرْتَ • (šuhhirta) (form II)
Verb
editشَهَّرْتِ • (šahharti) (form II)
Verb
editشُهِّرْتِ • (šuhhirti) (form II)
Verb
editشَهَّرَتْ • (šahharat) (form II)
Verb
editPersian
editEtymology
editBorrowed from Arabic شُهْرَة (šuhra, “renown, fame”).
Pronunciation
edit- (Classical Persian) IPA(key): [ʃuh.ˈɾat]
- (Iran, formal) IPA(key): [ʃoɦ.ɹǽt̪]
- (Tajik, formal) IPA(key): [ʃɵh.ɾǽt̪]
Readings | |
---|---|
Classical reading? | šuhrat |
Dari reading? | šohrat |
Iranian reading? | šohrat |
Tajik reading? | šührat |
Noun
editDari | شُهرَت |
---|---|
Iranian Persian | |
Tajik | шӯҳрат |
شُهرَت • (šohrat)
Further reading
edit- Dehkhoda, Ali-Akbar (1931–) “شهرت”, in Dehkhoda Dictionary Institute, editors, Dehkhoda Dictionary (in Persian), Tehran: University of Tehran Press