கரை

Tamil

Pronunciation

IPA^(key): /kɐɾɐɪ̯/

Etymology 1

Cognate with Telugu కర (kara), Kannada ಕರೆ (kare), Malayalam കര (kara).

Noun

கரை • (karai)

shore
bank
bound, limit
ridge of a field
border, hem
side, proximity
place
word
large division of co-parcenary land in a village consisting of dry and wet lands and garden fields

Derived terms

Etymology 2

Verb

கரை • (karai)

to dissolve

Conjugation

Intransitive

Conjugation of கரை (karai)

Transitive

Conjugation of கரை (karai)

References

University of Madras (1924–1936) “கரை”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press

singular affective	first	second	third masculine	third feminine	third honorific	third neuter
singular affective	நான்	நீ	அவன்	அவள்	அவர்	அது
present	கரைகிறேன் karaikiṟēṉ	கரைகிறாய் karaikiṟāy	கரைகிறான் karaikiṟāṉ	கரைகிறாள் karaikiṟāḷ	கரைகிறார் karaikiṟār	கரைகிறது karaikiṟatu
past	கரைந்தேன் karaintēṉ	கரைந்தாய் karaintāy	கரைந்தான் karaintāṉ	கரைந்தாள் karaintāḷ	கரைந்தார் karaintār	கரைந்தது karaintatu
future	கரைவேன் karaivēṉ	கரைவாய் karaivāy	கரைவான் karaivāṉ	கரைவாள் karaivāḷ	கரைவார் karaivār	கரையும் karaiyum
future negative	கரையமாட்டேன் karaiyamāṭṭēṉ	கரையமாட்டாய் karaiyamāṭṭāy	கரையமாட்டான் karaiyamāṭṭāṉ	கரையமாட்டாள் karaiyamāṭṭāḷ	கரையமாட்டார் karaiyamāṭṭār	கரையாது karaiyātu
negative	கரையவில்லை karaiyavillai
plural affective	first	second (or singular polite)	third epicene		third neuter
plural affective	நாம் (inclusive) நாங்கள் (exclusive)	நீங்கள்	அவர்கள்		அவை
present	கரைகிறோம் karaikiṟōm	கரைகிறீர்கள் karaikiṟīrkaḷ	கரைகிறார்கள் karaikiṟārkaḷ		கரைகின்றன karaikiṉṟaṉa
past	கரைந்தோம் karaintōm	கரைந்தீர்கள் karaintīrkaḷ	கரைந்தார்கள் karaintārkaḷ		கரைந்தன karaintaṉa
future	கரைவோம் karaivōm	கரைவீர்கள் karaivīrkaḷ	கரைவார்கள் karaivārkaḷ		கரைவன karaivaṉa
future negative	கரையமாட்டோம் karaiyamāṭṭōm	கரையமாட்டீர்கள் karaiyamāṭṭīrkaḷ	கரையமாட்டார்கள் karaiyamāṭṭārkaḷ		கரையா karaiyā
negative	கரையவில்லை karaiyavillai
imperative	singular			plural (or singular polite)
imperative	கரை karai			கரையுங்கள் karaiyuṅkaḷ
negative imperative	singular			plural (or singular polite)
negative imperative	கரையாதே karaiyātē			கரையாதீர்கள் karaiyātīrkaḷ
perfect	present		past		future
perfect	past of கரைந்துவிடு (karaintuviṭu)		past of கரைந்துவிட்டிரு (karaintuviṭṭiru)		future of கரைந்துவிடு (karaintuviṭu)
progressive	கரைந்துக்கொண்டிரு karaintukkoṇṭiru
effective	கரையப்படு karaiyappaṭu
non-finite forms	plain			negative
infinitive	கரைய karaiya			கரையாமல் இருக்க karaiyāmal irukka
potential	கரையலாம் karaiyalām			கரையாமல் இருக்கலாம் karaiyāmal irukkalām
cohortative	கரையட்டும் karaiyaṭṭum			கரையாமல் இருக்கட்டும் karaiyāmal irukkaṭṭum
casual conditional	கரைவதால் karaivatāl			கரையாத்தால் karaiyāttāl
conditional	கரைந்தால் karaintāl			கரையாவிட்டால் karaiyāviṭṭāl
adverbial participle	கரைந்து karaintu			கரையாமல் karaiyāmal
adjectival participle	present	past	future	negative
adjectival participle	கரைகிற karaikiṟa	கரைந்த karainta	கரையும் karaiyum	கரையாத karaiyāta
verbal noun	singular				plural
verbal noun	masculine	feminine	honorific	neuter	epicene	neuter
present	கரைகிறவன் karaikiṟavaṉ	கரைகிறவள் karaikiṟavaḷ	கரைகிறவர் karaikiṟavar	கரைகிறது karaikiṟatu	கரைகிறவர்கள் karaikiṟavarkaḷ	கரைகிறவை karaikiṟavai
past	கரைந்தவன் karaintavaṉ	கரைந்தவள் karaintavaḷ	கரைந்தவர் karaintavar	கரைந்தது karaintatu	கரைந்தவர்கள் karaintavarkaḷ	கரைந்தவை karaintavai
future	கரைபவன் karaipavaṉ	கரைபவள் karaipavaḷ	கரைபவர் karaipavar	கரைவது karaivatu	கரைபவர்கள் karaipavarkaḷ	கரைபவை karaipavai
negative	கரையாதவன் karaiyātavaṉ	கரையாதவள் karaiyātavaḷ	கரையாதவர் karaiyātavar	கரையாதது karaiyātatu	கரையாதவர்கள் karaiyātavarkaḷ	கரையாதவை karaiyātavai
gerund	Form I		Form II		Form III
gerund	கரைவது karaivatu		கரைதல் karaital		கரையல் karaiyal

singular affective	first	second	third masculine	third feminine	third honorific	third neuter
singular affective	நான்	நீ	அவன்	அவள்	அவர்	அது
present	கரைக்கிறேன் karaikkiṟēṉ	கரைக்கிறாய் karaikkiṟāy	கரைக்கிறான் karaikkiṟāṉ	கரைக்கிறாள் karaikkiṟāḷ	கரைக்கிறார் karaikkiṟār	கரைக்கிறது karaikkiṟatu
past	கரைத்தேன் karaittēṉ	கரைத்தாய் karaittāy	கரைத்தான் karaittāṉ	கரைத்தாள் karaittāḷ	கரைத்தார் karaittār	கரைத்தது karaittatu
future	கரைப்பேன் karaippēṉ	கரைப்பாய் karaippāy	கரைப்பான் karaippāṉ	கரைப்பாள் karaippāḷ	கரைப்பார் karaippār	கரைக்கும் karaikkum
future negative	கரைக்கமாட்டேன் karaikkamāṭṭēṉ	கரைக்கமாட்டாய் karaikkamāṭṭāy	கரைக்கமாட்டான் karaikkamāṭṭāṉ	கரைக்கமாட்டாள் karaikkamāṭṭāḷ	கரைக்கமாட்டார் karaikkamāṭṭār	கரைக்காது karaikkātu
negative	கரைக்கவில்லை karaikkavillai
plural affective	first	second (or singular polite)	third epicene		third neuter
plural affective	நாம் (inclusive) நாங்கள் (exclusive)	நீங்கள்	அவர்கள்		அவை
present	கரைக்கிறோம் karaikkiṟōm	கரைக்கிறீர்கள் karaikkiṟīrkaḷ	கரைக்கிறார்கள் karaikkiṟārkaḷ		கரைக்கின்றன karaikkiṉṟaṉa
past	கரைத்தோம் karaittōm	கரைத்தீர்கள் karaittīrkaḷ	கரைத்தார்கள் karaittārkaḷ		கரைத்தன karaittaṉa
future	கரைப்போம் karaippōm	கரைப்பீர்கள் karaippīrkaḷ	கரைப்பார்கள் karaippārkaḷ		கரைப்பன karaippaṉa
future negative	கரைக்கமாட்டோம் karaikkamāṭṭōm	கரைக்கமாட்டீர்கள் karaikkamāṭṭīrkaḷ	கரைக்கமாட்டார்கள் karaikkamāṭṭārkaḷ		கரைக்கா karaikkā
negative	கரைக்கவில்லை karaikkavillai
imperative	singular			plural (or singular polite)
imperative	கரை karai			கரையுங்கள் karaiyuṅkaḷ
negative imperative	singular			plural (or singular polite)
negative imperative	கரைக்காதே karaikkātē			கரைக்காதீர்கள் karaikkātīrkaḷ
perfect	present		past		future
perfect	past of கரைத்துவிடு (karaittuviṭu)		past of கரைத்துவிட்டிரு (karaittuviṭṭiru)		future of கரைத்துவிடு (karaittuviṭu)
progressive	கரைத்துக்கொண்டிரு karaittukkoṇṭiru
effective	கரைக்கப்படு karaikkappaṭu
non-finite forms	plain			negative
infinitive	கரைக்க karaikka			கரைக்காமல் இருக்க karaikkāmal irukka
potential	கரைக்கலாம் karaikkalām			கரைக்காமல் இருக்கலாம் karaikkāmal irukkalām
cohortative	கரைக்கட்டும் karaikkaṭṭum			கரைக்காமல் இருக்கட்டும் karaikkāmal irukkaṭṭum
casual conditional	கரைப்பதால் karaippatāl			கரைக்காத்தால் karaikkāttāl
conditional	கரைத்தால் karaittāl			கரைக்காவிட்டால் karaikkāviṭṭāl
adverbial participle	கரைத்து karaittu			கரைக்காமல் karaikkāmal
adjectival participle	present	past	future	negative
adjectival participle	கரைக்கிற karaikkiṟa	கரைத்த karaitta	கரைக்கும் karaikkum	கரைக்காத karaikkāta
verbal noun	singular				plural
verbal noun	masculine	feminine	honorific	neuter	epicene	neuter
present	கரைக்கிறவன் karaikkiṟavaṉ	கரைக்கிறவள் karaikkiṟavaḷ	கரைக்கிறவர் karaikkiṟavar	கரைக்கிறது karaikkiṟatu	கரைக்கிறவர்கள் karaikkiṟavarkaḷ	கரைக்கிறவை karaikkiṟavai
past	கரைத்தவன் karaittavaṉ	கரைத்தவள் karaittavaḷ	கரைத்தவர் karaittavar	கரைத்தது karaittatu	கரைத்தவர்கள் karaittavarkaḷ	கரைத்தவை karaittavai
future	கரைப்பவன் karaippavaṉ	கரைப்பவள் karaippavaḷ	கரைப்பவர் karaippavar	கரைப்பது karaippatu	கரைப்பவர்கள் karaippavarkaḷ	கரைப்பவை karaippavai
negative	கரைக்காதவன் karaikkātavaṉ	கரைக்காதவள் karaikkātavaḷ	கரைக்காதவர் karaikkātavar	கரைக்காதது karaikkātatu	கரைக்காதவர்கள் karaikkātavarkaḷ	கரைக்காதவை karaikkātavai
gerund	Form I		Form II		Form III
gerund	கரைப்பது karaippatu		கரைத்தல் karaittal		கரைக்கல் karaikkal