வெறுப்பு

Tamil

Etymology

From வெறு (veṟu, “to hate, obstinate from”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʋɛrʊpːʊ/, [ʋɛrʊpːɯ]

Noun

வெறுப்பு • (veṟuppu)

1. hatred, exasperation, dislike
2. frustration, apathy, annoyance
3. anger, wrath

Declension

u-stem declension of வெறுப்பு (veṟuppu) (singular only)
	Singular	Plural
Nominative	வெறுப்பு veṟuppu	-
Vocative	வெறுப்பே veṟuppē	-
Accusative	வெறுப்பை veṟuppai	-
Dative	வெறுப்புக்கு veṟuppukku	-
Genitive	வெறுப்புடைய veṟuppuṭaiya	-
	Singular	Plural
Nominative	வெறுப்பு veṟuppu	-
Vocative	வெறுப்பே veṟuppē	-
Accusative	வெறுப்பை veṟuppai	-
Dative	வெறுப்புக்கு veṟuppukku	-
Benefactive	வெறுப்புக்காக veṟuppukkāka	-
Genitive 1	வெறுப்புடைய veṟuppuṭaiya	-
Genitive 2	வெறுப்பின் veṟuppiṉ	-
Locative 1	வெறுப்பில் veṟuppil	-
Locative 2	வெறுப்பிடம் veṟuppiṭam	-
Sociative 1	வெறுப்போடு veṟuppōṭu	-
Sociative 2	வெறுப்புடன் veṟuppuṭaṉ	-
Instrumental	வெறுப்பால் veṟuppāl	-
Ablative	வெறுப்பிலிருந்து veṟuppiliruntu	-

References

• Johann Philipp Fabricius, Na. Kadirvelu Pillai, David W. McAlpin, Rajagopal Subramanian, University of Madras, Miron Winslow (2022) “வெறுப்பு”, in Digital Dictionaries of South Asia [Combined Tamil Dictionaries]