ἀχρεῖος

Ancient Greek

Etymology

From ἀ- (a-, “not”) +‎ χρεία (khreía, “need; use”) +‎ -ιος (-ios, adjective suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.kʰrêː.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈkʰri.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈxri.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈxri.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈxri.os/

Adjective

ἀχρεῖος • (akhreîos) m (feminine ἀχρείᾱ, neuter ἀχρεῖον); first/second declension

useless, unprofitable
Synonym: ἄχρηστος (ákhrēstos)
unfit, unserviceable

Inflection

First and second declension of ἀχρεῖος; ἀχρείᾱ; ἀχρεῖον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀχρεῖος akhreîos	ἀχρείᾱ akhreíā	ἀχρεῖον akhreîon	ἀχρείω akhreíō	ἀχρείᾱ akhreíā	ἀχρείω akhreíō	ἀχρεῖοι akhreîoi	ἀχρεῖαι akhreîai	ἀχρεῖᾰ akhreîa
Genitive	ἀχρείου akhreíou	ἀχρείᾱς akhreíās	ἀχρείου akhreíou	ἀχρείοιν akhreíoin	ἀχρείαιν akhreíain	ἀχρείοιν akhreíoin	ἀχρείων akhreíōn	ἀχρείων akhreíōn	ἀχρείων akhreíōn
Dative	ἀχρείῳ akhreíōi	ἀχρείᾳ akhreíāi	ἀχρείῳ akhreíōi	ἀχρείοιν akhreíoin	ἀχρείαιν akhreíain	ἀχρείοιν akhreíoin	ἀχρείοις akhreíois	ἀχρείαις akhreíais	ἀχρείοις akhreíois
Accusative	ἀχρεῖον akhreîon	ἀχρείᾱν akhreíān	ἀχρεῖον akhreîon	ἀχρείω akhreíō	ἀχρείᾱ akhreíā	ἀχρείω akhreíō	ἀχρείους akhreíous	ἀχρείᾱς akhreíās	ἀχρεῖᾰ akhreîa
Vocative	ἀχρεῖε akhreîe	ἀχρείᾱ akhreíā	ἀχρεῖον akhreîon	ἀχρείω akhreíō	ἀχρείᾱ akhreíā	ἀχρείω akhreíō	ἀχρεῖοι akhreîoi	ἀχρεῖαι akhreîai	ἀχρεῖᾰ akhreîa
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀχρείως akhreíōs			ἀχρειότερος akhreióteros			ἀχρειότᾰτος akhreiótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

ἀχρεία (akhreía)
ἀχρειόγελως (akhreiógelōs)
ἀχρειοποιός (akhreiopoiós)
ἀχρειοσύνη (akhreiosúnē)
ἀχρειότης (akhreiótēs)
ἀχρειόω (akhreióō)
ἀχρειώδης (akhreiṓdēs)
ἀχρείωσις (akhreíōsis)