ἰδιωματικός

Ancient Greek

edit

Etymology

edit

From ἰδίωμα (idíōma) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

edit
 

Adjective

edit

ῐ̓δῐωμᾰτῐκός (idiōmatikósm (feminine ῐ̓δῐωμᾰτῐκή, neuter ῐ̓δῐωμᾰτῐκόν); first/second declension

  1. particular, special

Inflection

edit

Descendants

edit
  • English: idiomatic (learned)
  • French: idiomatique (learned)
  • Greek: ιδιωματικός (idiomatikós)

Further reading

edit