ἰχθυοκένταυρος

Ancient Greek

Etymology

From ἰχθύς (ikhthús, “fish”) +‎ κένταυρος (kéntauros, “monsters of double shape”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ikʰ.tʰy.o.kén.tau̯.ros/ → /ix.θy.oˈcen.ta.βros/ → /ix.θi.oˈcen.da.vros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ikʰ.tʰy.o.kén.tau̯.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ikʰ.tʰy.oˈken.taw.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ix.θy.oˈcen.ta.βros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ix.θy.oˈcen.ta.vros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ix.θi.oˈcen.da.vros/

Noun

ἰχθῠοκένταυρος • (ikhthuokéntauros) m or f (genitive ἰχθῠοκενταῦρου); second declension

1. half-man and half-fish, merman/mermaid

Declension

Second declension of ὁ, ἡ ἰχθῠοκένταυρος; τοῦ, τῆς ἰχθῠοκενταύρου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ, ἡ ἰχθῠοκένταυρος ho, hē ikhthuokéntauros	τὼ ἰχθῠοκενταύρω tṑ ikhthuokentaúrō	οἱ, αἱ ἰχθῠοκένταυροι hoi, hai ikhthuokéntauroi
Genitive	τοῦ, τῆς ἰχθῠοκενταύρου toû, tês ikhthuokentaúrou	τοῖν ἰχθῠοκενταύροιν toîn ikhthuokentaúroin	τῶν ἰχθῠοκενταύρων tôn ikhthuokentaúrōn
Dative	τῷ, τῇ ἰχθῠοκενταύρῳ tôi, têi ikhthuokentaúrōi	τοῖν ἰχθῠοκενταύροιν toîn ikhthuokentaúroin	τοῖς, ταῖς ἰχθῠοκενταύροις toîs, taîs ikhthuokentaúrois
Accusative	τὸν, τὴν ἰχθῠοκένταυρον tòn, tḕn ikhthuokéntauron	τὼ ἰχθῠοκενταύρω tṑ ikhthuokentaúrō	τοὺς, τᾱ̀ς ἰχθῠοκενταύρους toùs, tā̀s ikhthuokentaúrous
Vocative	ἰχθῠοκένταυρε ikhthuokéntaure	ἰχθῠοκενταύρω ikhthuokentaúrō	ἰχθῠοκένταυροι ikhthuokéntauroi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: ιχθυοκένταυρος (ichthyokéntavros)
• Latin: ichthyocentaurus

Further reading

• ἰχθυοκένταυρος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “ἰχθυοκένταυρος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press