κένταυρος

See also: Κένταυρος

Ancient Greek

Etymology

From Κένταυρος (Kéntauros, “a savage Thessalian race”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kén.tau̯.ros/ → /ˈcen.ta.βros/ → /ˈcen.da.vros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kén.tau̯.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈken.taw.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈcen.ta.βros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈcen.ta.vros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈcen.da.vros/

• Hyphenation: κέν‧ταυ‧ρος

Noun

κένταυρος • (kéntauros) m (genitive κενταύρου); second declension

1. centaur; Alternative form of Κένταυρος (Kéntauros)

Inflection

Second declension of ὁ κένταυρος; τοῦ κενταύρου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κένταυρος ho kéntauros	τὼ κενταύρω tṑ kentaúrō	οἱ κένταυροι hoi kéntauroi
Genitive	τοῦ κενταύρου toû kentaúrou	τοῖν κενταύροιν toîn kentaúroin	τῶν κενταύρων tôn kentaúrōn
Dative	τῷ κενταύρῳ tôi kentaúrōi	τοῖν κενταύροιν toîn kentaúroin	τοῖς κενταύροις toîs kentaúrois
Accusative	τὸν κένταυρον tòn kéntauron	τὼ κενταύρω tṑ kentaúrō	τοὺς κενταύρους toùs kentaúrous
Vocative	κένταυρε kéntaure	κενταύρω kentaúrō	κένταυροι kéntauroi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ἰχθυοκένταυρος (ikhthuokéntauros)
• κενταύρειον (kentaúreion)

Descendants

• → Arabic: قَنْطُور (qanṭūr)
• Greek: κένταυρος (kéntavros)
• → Latin: centaurus
• Old East Slavic: китоврасъ (kitovrasŭ)
  • Russian: китовра́с (kitovrás)
• Russian: кента́вр (kentávr), цента́вр (centávr)

Greek

Etymology

From Ancient Greek κένταυρος (kéntauros).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈcen.da.vɾos/
• Hyphenation: κέ‧νταυ‧ρος

Noun

κένταυρος • (kéntavros) m (plural κένταυροι)

1. (Greek mythology, folklore) centaur (mythical beast that is half man, half horse)

   Ο Φιρένζε ήταν κένταυρος στη σειρά «Χάρι Πότερ».

   O Firénze ítan kéntavros sti seirá «Chári Póter».

   Firenze was a centaur in the Harry Potter series.

Declension

Declension of κένταυρος

	singular	plural
nominative	κένταυρος •	κένταυροι •
genitive	κένταυρου •,  κενταύρου •	κένταυρων •,  κενταύρων •
accusative	κένταυρο •	κένταυρους •,  κενταύρους •
vocative	κένταυρε •	κένταυροι •
Second forms are formal.

Derived terms

• κενταυρομαχία f (kentavromachía, “centauromachy”)
• καρεκλοκένταυρος m (kareklokéntavros, “obstructive bureaucrat”) (derogatory)

Related terms

• Κένταυρος m (Kéntavros, “Centaurus”)

Further reading

• κένταυρος on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el