ὑστέρημα
Ancient Greek
editEtymology
editFrom ὑστερέω (husteréō, “to come late, to lag behind; to fail to obtain, to lack”) + -μᾰ (-ma, nominal suffix), from ὕστερος (hústeros, “latter, later”) + -έω (-éō, verbal suffix).
Pronunciation
edit- (5th BCE Attic) IPA(key): /hys.té.rɛː.ma/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /(h)ysˈte.re̝.ma/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ysˈte.ri.ma/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ysˈte.ri.ma/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /isˈte.ri.ma/
Noun
editὑστέρημᾰ • (hustérēma) n (genitive ὑστερήμᾰτος); third declension
- Shortcoming, deficiency, need.
- Synonym: ὑστέρησῐς (hustérēsis)
Inflection
editCase / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ ὑστέρημᾰ tò hustérēma |
τὼ ὑστερήμᾰτε tṑ husterḗmate |
τᾰ̀ ὑστερήμᾰτᾰ tà husterḗmata | ||||||||||
Genitive | τοῦ ὑστερήμᾰτος toû husterḗmatos |
τοῖν ὑστερημᾰ́τοιν toîn husterēmátoin |
τῶν ὑστερημᾰ́των tôn husterēmátōn | ||||||||||
Dative | τῷ ὑστερήμᾰτῐ tôi husterḗmati |
τοῖν ὑστερημᾰ́τοιν toîn husterēmátoin |
τοῖς ὑστερήμᾰσῐ / ὑστερήμᾰσῐν toîs husterḗmasi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ ὑστέρημᾰ tò hustérēma |
τὼ ὑστερήμᾰτε tṑ husterḗmate |
τᾰ̀ ὑστερήμᾰτᾰ tà husterḗmata | ||||||||||
Vocative | ὑστέρημᾰ hustérēma |
ὑστερήμᾰτε husterḗmate |
ὑστερήμᾰτᾰ husterḗmata | ||||||||||
Notes: |
|
References
edit- “ὑστέρημα”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press