Emir

See also: emir, emír, and émir

German

Etymology

From Arabic أَمِيرْ (ʔamīr).

Pronunciation

• Audio

  (file)

Noun

Emir m (strong, genitive Emirs, plural Emire)

1. emir (title of a prince, commander or other leader or ruler in an Islamic nation)

Declension

Declension of Emir [masculine, strong]

	singular			plural
	indef.	def.	noun	def.	noun
nominative	ein	der	Emir	die	Emire
genitive	eines	des	Emirs	der	Emire
dative	einem	dem	Emir	den	Emiren
accusative	einen	den	Emir	die	Emire

Derived terms

• Emirat

Further reading

• “Emir” in Duden online

Serbo-Croatian

Etymology

From Arabic أَمِيرْ (ʔamīr).

Proper noun

Emir m (Cyrillic spelling Емир)

1. a male given name

Turkish

Etymology

From Arabic أَمِيرْ (ʔamīr).

Pronunciation

• IPA^(key): [emiɾ]
• Hyphenation: E‧mir

Proper noun

Emir

1. a male given name from Arabic, which means prince, commander or other leader or ruler in an Islamic nation

Declension

    declension of Emir

	singular	plural
nominative	Emir	Emirler / Emir'ler
accusative	Emir'i	Emirleri / Emir'leri
dative	Emir'e	Emirlere / Emir'lere
locative	Emir'de	Emirlerde / Emir'lerde
ablative	Emir'den	Emirlerden / Emir'lerden
genitive	Emir'in	Emirlerin / Emir'lerin

    possessive of Emir

	singular	plural
benim (my)	Emir'im	Emirlerim / Emir'lerim
senin (your)	Emir'in	Emirlerin / Emir'lerin
onun (his/her/its)	Emir'i	Emirleri / Emir'leri
bizim (our)	Emir'imiz	Emirlerimiz / Emir'lerimiz
sizin (your)	Emir'iniz	Emirleriniz / Emir'leriniz
onların (their)	Emir'i / Emirleri / Emir'leri	Emirleri / Emir'leri