See also: Absolutorium

Latin

edit

Adjective

edit

absolūtōrium

  1. inflection of absolūtōrius:
    1. nominative/accusative/vocative neuter singular
    2. accusative masculine singular

References

edit

Polish

edit
 
Polish Wikipedia has an article on:
Wikipedia pl

Alternative forms

edit

Etymology

edit

Borrowed from German Absolutorium,[1] from Latin absolūtōrium.[2] First attested in 1787.[3]

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ap.sɔ.luˈtɔ.rjum/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔrjum
  • Syllabification: ab‧so‧lu‧to‧rium

Noun

edit

absolutorium n [+ z (genitive) = in what]

  1. (law) discharge, vote of approval, vote of acceptance
  2. (education) certificate of completion
    otrzymywać/otrzymać absolutoriumto receive a certificate of completion
    uzyskać absolutoriumto obtain a certificate of completion
    dostawać/dostać absolutoriumto get a certificate of completion
    dać absolutoriumto give a certificate of completion

Declension

edit

Derived terms

edit
adjective
edit
adjectives
adverbs
nouns
verbs

Collocations

edit

References

edit
  1. ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “absolutorium”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “absolutorium”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
  3. ^ Continuacya wyrokow y rozkazow powszechnych w Galicyi y Lodomeryi Krolestwach[1] (in Polish), 1787, page 205

Further reading

edit