aflijven

Dutch

Etymology

This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.
Particularly: “Where does it actually come from? Not in VMNW and MNW. Are these parallel formations rather than cognates?”

Equivalent to aflijf +‎ -en. Perfectly parallel cognate with German ableiben, Danish aflive, Swedish avliva.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈɑflɛi̯və(n)/
Audio: (file)
Hyphenation: af‧lij‧ven

Verb

aflijven

(intransitive) to depart from life, die

Conjugation

Conjugation of aflijven (weak, separable)
infinitive	aflijven
past singular	lijfde af
past participle	afgelijfd
infinitive	aflijven
gerund	aflijven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	lijf af	lijfde af	aflijf	aflijfde
2nd person sing. (jij)	lijft af, lijf af²	lijfde af	aflijft	aflijfde
2nd person sing. (u)	lijft af	lijfde af	aflijft	aflijfde
2nd person sing. (gij)	lijft af	lijfde af	aflijft	aflijfde
3rd person singular	lijft af	lijfde af	aflijft	aflijfde
plural	lijven af	lijfden af	aflijven	aflijfden

subjunctive sing.¹	lijve af	lijfde af	aflijve	aflijfde
subjunctive plur.¹	lijven af	lijfden af	aflijven	aflijfden

imperative sing.	lijf af
imperative plur.¹	lijft af

participles	aflijvend	afgelijfd
¹⁾ Archaic. ²⁾ In case of inversion.

Synonyms