alić
Old Polish edit
Etymology edit
From ali + -ć. First attested in the beginning of the 15th century.
Pronunciation edit
Conjunction edit
alić
- used for presenting something; here
- 1901 [1463-1465], Jan Rozwadowski, editor, De morte prologus [Rozmowa mistrza Polikarpa ze śmiercią][1], line 430:
- Vszrza madrzy thego szwyatha, ysz dobra boszką othplathą: chovaly thv zyvoth szwoy czaszno, alycz gych zyrcza nath sloncze yaszno
- [Uźrzą mądrzy tego świata, iż dobra boska otpłata: chowali tu żywot swoj ciasno, alić jich sirca nad słońce jasno]
- until
- Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[2], page 485:
- A oni są nie wzwiedzieli, alić na nie potop przyszedł (et non cognoverunt, donec venit diluvium)
- [A oni są nie wzwiedzieli, alić na nie potop przyszedł (et non cognoverunt, donec venit diluvium)]
Descendants edit
- Polish: alić
References edit
- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “alić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
Polish edit
Etymology edit
Inherited from Old Polish alić. By surface analysis, ali + -ć.
Pronunciation edit
Conjunction edit
alić
- (obsolete) expresses contrast and surprise; but, and yet
- 1867, Jan Długosz, Joannis Dlugossii Senioris Canonici Cracoviensis Opera omnia = Jana Długosza kanonika krakowskiego dzieła wszystkie. T. 2, Dziejów Polski ksiąg dwanaście. T. 1[3], page 50:
- Alić małą liczbę wyjąwszy, ludzie niesforni zuchwali i zaczepni, czy-to z wrodzonego narodowi usposobienia, czy z przyczyny wielkiej rozległości kraju, poczęli wichrzyć bezkarnie […]
- And yet having taken out a small number, unruly, bold, and combative people, be it from a character inborn to the people, or because of the great extensiveness of the country, started to lawlessly sow discord […]
- (Middle Polish) let alone
Particle edit
alić
References edit
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “alić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
Further reading edit
- alić in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “alić”, in Słownik języka polskiego[4]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “alić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[5]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “alić”, in Słownik języka polskiego[6] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 24