See also: bölmək

Crimean Tatar

edit
Other scripts
Cyrillic бёльмек
Roman

Etymology

edit

Inherited from Proto-Turkic *bȫl- (to divide, separate).

Pronunciation

edit
  • Hyphenation: böl‧mek

Verb

edit

bölmek

  1. to divide

Conjugation

edit
Conjugation of bölmek (Northern)
infinitive bölmek non-future participle bölgen
gerund bölme future participle bölecek
repeated gerund1) böle way of doing bölip
temporal gerund bölyatırğanda
singular plural
first second third first second third
indicative present simple bölürmen bölürsiñ bölür bölürmiz bölürsiz bölürler
continuous bölem bölesiñ böle bölemiz bölesiñiz böleler
perfect bölgemen bölgesiñ bölgen bölgemiz bölgesiz bölgenler
past simple böldim böldiñ böldi böldik böldiñiz böldiler
continuous böledim bölediñ böledi böledik bölediñiz bölediler
future bölecekmen böleceksiñ bölecek bölecekmiz böleceksiñiz bölecekler
conditional bölsem bölseñ bölse bölsek bölseñiz bölseler
optative böleyim bölesiñ böle böleyik bölesiz böleler
imperative böl bölin

1)Only used for repeatings of a verb.

edit

References

edit

Turkish

edit

Etymology

edit

From Ottoman Turkish بولمك (bölmek, to divide, separate), from Old Anatolian Turkish [script needed] (böl-, to separate), from Proto-Turkic *bȫl- (to divide, separate, distinguish[1]).[2]

Verb

edit

bölmek (third-person singular simple present böler)

  1. (transitive) to divide, split, separate
  2. (transitive) to parcel out, portion
  3. (transitive, arithmetic) to divide
  4. (transitive) to break, interrupt

Conjugation

edit

Synonyms

edit

Derived terms

edit
edit

See also

edit

References

edit
  1. 1.0 1.1 Clauson, Gerard (1972) “böl-”, in An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish, Oxford: Clarendon Press, page 332
  2. ^ Starostin, Sergei, Dybo, Anna, Mudrak, Oleg (2003) “*bȫl-”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill