behalen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch behalen. Equivalent to be- +‎ halen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈɦaːlə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧ha‧len
• Rhymes: -aːlən

Verb

behalen

1. (transitive) to gain, to achieve

Conjugation

Conjugation of behalen (weak, prefixed)
infinitive	behalen
past singular	behaalde
past participle	behaald
infinitive	behalen
gerund	behalen n
	present tense	past tense
1st person singular	behaal	behaalde
2nd person sing. (jij)	behaalt, behaal2	behaalde
2nd person sing. (u)	behaalt	behaalde
2nd person sing. (gij)	behaalt	behaalde
3rd person singular	behaalt	behaalde
plural	behalen	behaalden
subjunctive sing.1	behale	behaalde
subjunctive plur.1	behalen	behaalden
imperative sing.	behaal
imperative plur.1	behaalt
participles	behalend	behaald
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• behaalbaar
• behaling

 

Descendants

• Afrikaans: behaal