bekoring

Dutch

Etymology

From Middle Dutch becoringe. Equivalent to bekoren +‎ -ing.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈkoː.rɪŋ/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧ko‧ring

Noun

bekoring f (plural bekoringen, diminutive bekorinkje n)

1. charm, appeal, attractiveness, allure
2. temptation
3. pleasure
   • 1900, Frederik van Eeden, Van de koele meren des Doods, W. Versluys (publ., 1st ed.), page 9.

     Het gedrang der gasten en het warre gerucht was een bedwelmende bekoring.

     (please add an English translation of this quotation)