bewelkomen

Dutch

Etymology

From welkom +‎ be- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈʋɛlˌkoː.mə(n)/
• Hyphenation: be‧wel‧ko‧men

Verb

bewelkomen

1. (transitive, archaic) to welcome

   Synonym: verwelkomen

Conjugation

Conjugation of bewelkomen (weak, prefixed)
infinitive	bewelkomen
past singular	bewelkomde
past participle	bewelkomd
infinitive	bewelkomen
gerund	bewelkomen n
	present tense	past tense
1st person singular	bewelkom	bewelkomde
2nd person sing. (jij)	bewelkomt, bewelkom2	bewelkomde
2nd person sing. (u)	bewelkomt	bewelkomde
2nd person sing. (gij)	bewelkomt	bewelkomde
3rd person singular	bewelkomt	bewelkomde
plural	bewelkomen	bewelkomden
subjunctive sing.1	bewelkome	bewelkomde
subjunctive plur.1	bewelkomen	bewelkomden
imperative sing.	bewelkom
imperative plur.1	bewelkomt
participles	bewelkomend	bewelkomd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bewelkoming