brzęczeć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *bręčati.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbʐɛn.t͡ʂɛt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛnt͡ʂɛt͡ɕ
• Syllabification: brzę‧czeć

Verb

brzęczeć impf

1. (intransitive, of insect wings) to buzz (to produce a sound by fluttering)
2. (intransitive, by extension, of machines, etc.) to buzz, to hum (to produce a similar sound)
3. (intransitive, of glass objects, etc.) to clang (to produce a high pitched as metal might)
4. (intransitive, of people) to hum, to mutter (to speak in a low monotone)

Conjugation

Conjugation of brzęczeć impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		brzęczeć
present tense	1st	brzęczę			brzęczymy
	2nd	brzęczysz			brzęczycie
	3rd	brzęczy			brzęczą
	impersonal	brzęczy się
past tense	1st	brzęczałem, -(e)m brzęczał	brzęczałam, -(e)m brzęczała	brzęczałom, -(e)m brzęczało	brzęczeliśmy, -(e)śmy brzęczeli	brzęczałyśmy, -(e)śmy brzęczały
	2nd	brzęczałeś, -(e)ś brzęczał	brzęczałaś, -(e)ś brzęczała	brzęczałoś, -(e)ś brzęczało	brzęczeliście, -(e)ście brzęczeli	brzęczałyście, -(e)ście brzęczały
	3rd	brzęczał	brzęczała	brzęczało	brzęczeli	brzęczały
	impersonal	brzęczano
future tense	1st	będę brzęczał, będę brzęczeć	będę brzęczała, będę brzęczeć	będę brzęczało, będę brzęczeć	będziemy brzęczeli, będziemy brzęczeć	będziemy brzęczały, będziemy brzęczeć
	2nd	będziesz brzęczał, będziesz brzęczeć	będziesz brzęczała, będziesz brzęczeć	będziesz brzęczało, będziesz brzęczeć	będziecie brzęczeli, będziecie brzęczeć	będziecie brzęczały, będziecie brzęczeć
	3rd	będzie brzęczał, będzie brzęczeć	będzie brzęczała, będzie brzęczeć	będzie brzęczało, będzie brzęczeć	będą brzęczeli, będą brzęczeć	będą brzęczały, będą brzęczeć
	impersonal	będzie brzęczeć się
conditional	1st	brzęczałbym, bym brzęczał	brzęczałabym, bym brzęczała	brzęczałobym, bym brzęczało	brzęczelibyśmy, byśmy brzęczeli	brzęczałybyśmy, byśmy brzęczały
	2nd	brzęczałbyś, byś brzęczał	brzęczałabyś, byś brzęczała	brzęczałobyś, byś brzęczało	brzęczelibyście, byście brzęczeli	brzęczałybyście, byście brzęczały
	3rd	brzęczałby, by brzęczał	brzęczałaby, by brzęczała	brzęczałoby, by brzęczało	brzęczeliby, by brzęczeli	brzęczałyby, by brzęczały
	impersonal	brzęczano by
imperative	1st	niech brzęczę			brzęczmy
	2nd	brzęcz			brzęczcie
	3rd	niech brzęczy			niech brzęczą
active adjectival participle		brzęczący	brzęcząca	brzęczące	brzęczący	brzęczące
contemporary adverbial participle		brzęcząc
verbal noun		brzęczenie

Derived terms

nouns

• brzęczek
• brzęczyk
• brzęk

 

Further reading

• brzęczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• brzęczeć in Polish dictionaries at PWN