campanula
English edit
Etymology edit
From translingual Campanula, from Latin campānula, diminutive of campāna (“bell”).
Pronunciation edit
Noun edit
campanula (plural campanulas)
Derived terms edit
Translations edit
Translations
|
Italian edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Noun edit
campanula f (plural campanule)
Related terms edit
Latin edit
Etymology edit
From campāna (“bell”) + -ula (diminutive suffix).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /kamˈpaː.nu.la/, [kämˈpäːnʊɫ̪ä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kamˈpa.nu.la/, [kämˈpäːnulä]
Noun edit
campānula f (genitive campānulae); first declension
- Diminutive of campāna (“bell”)
Declension edit
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | campānula | campānulae |
Genitive | campānulae | campānulārum |
Dative | campānulae | campānulīs |
Accusative | campānulam | campānulās |
Ablative | campānulā | campānulīs |
Vocative | campānula | campānulae |