consuetudine
ItalianEdit
EtymologyEdit
Borrowed from Latin cōnsuētūdō (“custom”). Doublet of costume.
PronunciationEdit
- IPA(key): /kon.su.eˈtu.di.ne/, /kon.sweˈtu.di.ne/[1]
- Rhymes: -udine
- Hyphenation: con‧su‧e‧tù‧di‧ne, con‧sue‧tù‧di‧ne
NounEdit
consuetudine f (plural consuetudini)
- custom, habit
- Synonym: abitudine
- custom, tradition, usage, rule
- Synonyms: tradizione, usanza, regola
Related termsEdit
ReferencesEdit
- ^ consuetudine in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)
LatinEdit
NounEdit
cōnsuētūdine f
RomanianEdit
EtymologyEdit
Borrowed from Latin consuetudo.
NounEdit
consuetudine f (plural consuetudini)
DeclensionEdit
Declension of consuetudine
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) consuetudine | consuetudinea | (niște) consuetudini | consuetudinile |
genitive/dative | (unei) consuetudini | consuetudinii | (unor) consuetudini | consuetudinilor |
vocative | consuetudine, consuetudineo | consuetudinilor |