Polish edit

Etymology edit

From do- +‎ lecieć.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /dɔˈlɛ.t͡ɕɛt͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -ɛt͡ɕɛt͡ɕ
  • Syllabification: do‧le‧cieć

Verb edit

dolecieć pf (imperfective dolatywać)

  1. (intransitive) to fly to, to reach by flying

Conjugation edit

Conjugation of dolecieć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dolecieć
future tense 1st dolecę dolecimy
2nd dolecisz dolecicie
3rd doleci dolecą
impersonal doleci się
past tense 1st doleciałem,
-(e)m doleciał
doleciałam,
-(e)m doleciała
doleciałom,
-(e)m doleciało
dolecieliśmy,
-(e)śmy dolecieli
doleciałyśmy,
-(e)śmy doleciały
2nd doleciałeś,
-(e)ś doleciał
doleciałaś,
-(e)ś doleciała
doleciałoś,
-(e)ś doleciało
dolecieliście,
-(e)ście dolecieli
doleciałyście,
-(e)ście doleciały
3rd doleciał doleciała doleciało dolecieli doleciały
impersonal doleciano
conditional 1st doleciałbym,
bym doleciał
doleciałabym,
bym doleciała
doleciałobym,
bym doleciało
dolecielibyśmy,
byśmy dolecieli
doleciałybyśmy,
byśmy doleciały
2nd doleciałbyś,
byś doleciał
doleciałabyś,
byś doleciała
doleciałobyś,
byś doleciało
dolecielibyście,
byście dolecieli
doleciałybyście,
byście doleciały
3rd doleciałby,
by doleciał
doleciałaby,
by doleciała
doleciałoby,
by doleciało
dolecieliby,
by dolecieli
doleciałyby,
by doleciały
impersonal doleciano by
imperative 1st niech dolecę dolećmy
2nd doleć dolećcie
3rd niech doleci niech dolecą
anterior adverbial participle doleciawszy
verbal noun dolecenie

Further reading edit

  • dolecieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dolecieć in Polish dictionaries at PWN