doorzetten

Dutch

Etymology

From door +‎ zetten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːrˌzɛtə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: door‧zet‧ten

Verb

doorzetten

1. (intransitive) to persevere, pull through
2. (intransitive) to persist
3. (transitive) to continue, to push on with

Conjugation

Conjugation of doorzetten (weak, separable)
infinitive	doorzetten
past singular	zette door
past participle	doorgezet
infinitive	doorzetten
gerund	doorzetten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zet door	zette door	doorzet	doorzette
2nd person sing. (jij)	zet door	zette door	doorzet	doorzette
2nd person sing. (u)	zet door	zette door	doorzet	doorzette
2nd person sing. (gij)	zet door	zette door	doorzet	doorzette
3rd person singular	zet door	zette door	doorzet	doorzette
plural	zetten door	zetten door	doorzetten	doorzetten
subjunctive sing.1	zette door	zette door	doorzette	doorzette
subjunctive plur.1	zetten door	zetten door	doorzetten	doorzetten
imperative sing.	zet door
imperative plur.1	zet door
participles	doorzettend	doorgezet
1) Archaic.

Derived terms

• doorzetter
• doorzetting

Anagrams

• zetten door