dopowiedzenie

Polish

Etymology

From dopowiedzieć +‎ -enie. First attested in the 19th century.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔ.pɔ.vjɛˈd͡zɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: do‧po‧wie‧dze‧nie

Noun

dopowiedzenie n

1. (uncountable) verbal noun of dopowiedzieć
2. (countable) addition to what one said earlier

   Synonym: dopowiedź

3. (countable, grammar) apposition (construction in which one noun or noun phrase is placed with another as an explanatory equivalent, both of them having the same syntactic function in the sentence)

   Synonym: apozycja

4. (countable, linguistics) term that stands alone in an utterance and serves to as a reaction to the previous sentence (Is there an English equivalent to this definition?)

Declension

Declension of dopowiedzenie

	singular	plural
nominative	dopowiedzenie	dopowiedzenia
genitive	dopowiedzenia	dopowiedzeń
dative	dopowiedzeniu	dopowiedzeniom
accusative	dopowiedzenie	dopowiedzenia
instrumental	dopowiedzeniem	dopowiedzeniami
locative	dopowiedzeniu	dopowiedzeniach
vocative	dopowiedzenie	dopowiedzenia

Related terms

adjective

• dopowiedzeniowy

 

noun

• niedopowiedzenie

 

Related terms

nouns

• dopowiadacz
• dopowiedź

 

verbs

• dopowiedzieć pf, dopowiadać impf
• powiedzieć pf, powiadać impf

 

Further reading

• dopowiedzenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dopowiedzenie in Polish dictionaries at PWN