Latin edit

Alternative forms edit

Etymology edit

From ex- +‎ frangō.

Pronunciation edit

Verb edit

effringō (present infinitive effringere, perfect active effrēgī, supine effrāctum); third conjugation

  1. to break open or off

Conjugation edit

   Conjugation of effringō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present effringō effringis effringit effringimus effringitis effringunt
imperfect effringēbam effringēbās effringēbat effringēbāmus effringēbātis effringēbant
future effringam effringēs effringet effringēmus effringētis effringent
perfect effrēgī effrēgistī effrēgit effrēgimus effrēgistis effrēgērunt,
effrēgēre
pluperfect effrēgeram effrēgerās effrēgerat effrēgerāmus effrēgerātis effrēgerant
future perfect effrēgerō effrēgeris effrēgerit effrēgerimus effrēgeritis effrēgerint
passive present effringor effringeris,
effringere
effringitur effringimur effringiminī effringuntur
imperfect effringēbar effringēbāris,
effringēbāre
effringēbātur effringēbāmur effringēbāminī effringēbantur
future effringar effringēris,
effringēre
effringētur effringēmur effringēminī effringentur
perfect effrāctus + present active indicative of sum
pluperfect effrāctus + imperfect active indicative of sum
future perfect effrāctus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present effringam effringās effringat effringāmus effringātis effringant
imperfect effringerem effringerēs effringeret effringerēmus effringerētis effringerent
perfect effrēgerim effrēgerīs effrēgerit effrēgerīmus effrēgerītis effrēgerint
pluperfect effrēgissem effrēgissēs effrēgisset effrēgissēmus effrēgissētis effrēgissent
passive present effringar effringāris,
effringāre
effringātur effringāmur effringāminī effringantur
imperfect effringerer effringerēris,
effringerēre
effringerētur effringerēmur effringerēminī effringerentur
perfect effrāctus + present active subjunctive of sum
pluperfect effrāctus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present effringe effringite
future effringitō effringitō effringitōte effringuntō
passive present effringere effringiminī
future effringitor effringitor effringuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives effringere effrēgisse effrāctūrum esse effringī effrāctum esse effrāctum īrī
participles effringēns effrāctūrus effrāctus effringendus,
effringundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
effringendī effringendō effringendum effringendō effrāctum effrāctū

References edit

  • effringo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • effringo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • effringo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to burst open the door: ianuam effringere, revellere