esanimàrsi (first-person singular present mi esànimo, first-person singular past historic mi esanimài, past participle esanimàto)
- reflexive of esanimare
- (intransitive, literary) to lose heart
infinitive
|
esanimàrsi
|
auxiliary verb
|
èssere
|
gerund
|
esanimàndosi
|
present participle
|
esanimànte
|
past participle
|
esanimàto
|
person
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
indicative
|
io
|
tu
|
lui/lei, esso/essa
|
noi
|
voi
|
loro, essi/esse
|
present
|
mi esànimo
|
ti esànimi
|
si esànima
|
ci esanimiàmo
|
vi esanimàte
|
si esànimano
|
imperfect
|
mi esanimàvo
|
ti esanimàvi
|
si esanimàva
|
ci esanimavàmo
|
vi esanimavàte
|
si esanimàvano
|
past historic
|
mi esanimài
|
ti esanimàsti
|
si esanimò
|
ci esanimàmmo
|
vi esanimàste
|
si esanimàrono
|
future
|
mi esanimerò
|
ti esanimerài
|
si esanimerà
|
ci esanimerémo
|
vi esanimeréte
|
si esanimerànno
|
conditional
|
io
|
tu
|
lui/lei, esso/essa
|
noi
|
voi
|
loro, essi/esse
|
present
|
mi esanimerèi
|
ti esanimerésti
|
si esanimerèbbe, si esanimerébbe
|
ci esanimerémmo
|
vi esanimeréste
|
si esanimerèbbero, si esanimerébbero
|
subjunctive
|
che io
|
che tu
|
che lui/che lei, che esso/che essa
|
che noi
|
che voi
|
che loro, che essi/che esse
|
present
|
mi esànimi
|
ti esànimi
|
si esànimi
|
ci esanimiàmo
|
vi esanimiàte
|
si esànimino
|
imperfect
|
mi esanimàssi
|
ti esanimàssi
|
si esanimàsse
|
ci esanimàssimo
|
vi esanimàste
|
si esanimàssero
|
imperative
|
—
|
tu
|
Lei
|
noi
|
voi
|
Loro
|
|
esànimati
|
si esànimi
|
esanimiàmoci
|
esanimàtevi
|
si esànimino
|
negative imperative
|
|
non esanimàrti, non ti esanimàre
|
non si esànimi
|
non esanimiàmoci, non ci esanimiàmo
|
non esanimàtevi, non vi esanimàte
|
non si esànimino
|