See also: examinó

Catalan edit

Pronunciation edit

Verb edit

examino

  1. first-person singular present indicative of examinar

Latin edit

Etymology edit

From exāmen.

Pronunciation edit

Verb edit

exāminō (present infinitive exāmināre, perfect active exāmināvī, supine exāminātum); first conjugation

  1. to weigh or consider
  2. to examine

Conjugation edit

   Conjugation of exāminō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present exāminō exāminās exāminat exāmināmus exāminātis exāminant
imperfect exāminābam exāminābās exāminābat exāminābāmus exāminābātis exāminābant
future exāminābō exāminābis exāminābit exāminābimus exāminābitis exāminābunt
perfect exāmināvī exāmināvistī exāmināvit exāmināvimus exāmināvistis exāmināvērunt,
exāmināvēre
pluperfect exāmināveram exāmināverās exāmināverat exāmināverāmus exāmināverātis exāmināverant
future perfect exāmināverō exāmināveris exāmināverit exāmināverimus exāmināveritis exāmināverint
passive present exāminor exāmināris,
exāmināre
exāminātur exāmināmur exāmināminī exāminantur
imperfect exāminābar exāminābāris,
exāminābāre
exāminābātur exāminābāmur exāminābāminī exāminābantur
future exāminābor exāmināberis,
exāminābere
exāminābitur exāminābimur exāminābiminī exāminābuntur
perfect exāminātus + present active indicative of sum
pluperfect exāminātus + imperfect active indicative of sum
future perfect exāminātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present exāminem exāminēs exāminet exāminēmus exāminētis exāminent
imperfect exāminārem exāminārēs exāmināret exāminārēmus exāminārētis exāminārent
perfect exāmināverim exāmināverīs exāmināverit exāmināverīmus exāmināverītis exāmināverint
pluperfect exāmināvissem exāmināvissēs exāmināvisset exāmināvissēmus exāmināvissētis exāmināvissent
passive present exāminer exāminēris,
exāminēre
exāminētur exāminēmur exāminēminī exāminentur
imperfect exāminārer exāminārēris,
exāminārēre
exāminārētur exāminārēmur exāminārēminī exāminārentur
perfect exāminātus + present active subjunctive of sum
pluperfect exāminātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present exāminā exāmināte
future exāminātō exāminātō exāminātōte exāminantō
passive present exāmināre exāmināminī
future exāminātor exāminātor exāminantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives exāmināre exāmināvisse exāminātūrum esse exāminārī exāminātum esse exāminātum īrī
participles exāmināns exāminātūrus exāminātus exāminandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
exāminandī exāminandō exāminandum exāminandō exāminātum exāminātū

Derived terms edit

Descendants edit

References edit

  • examino”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • examino”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • examino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Meyer-Lübke, Wilhelm (1911) “examinare”, in Romanisches etymologisches Wörterbuch (in German), page 224

Portuguese edit

Verb edit

examino

  1. first-person singular present indicative of examinar

Spanish edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): /eɡsaˈmino/ [eɣ̞.saˈmi.no]
  • Rhymes: -ino
  • Syllabification: e‧xa‧mi‧no

Verb edit

examino

  1. first-person singular present indicative of examinar