Dutch

edit

Etymology

edit

From Middle French excentrique, from Medieval Latin excentricus, from Ancient Greek ἔκκεντρος (ékkentros, not having the earth as the center of an orbit), from ἐκ (ek, out) + κέντρον (kéntron, point).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˌɛk.sɛnˈtrik/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ex‧cen‧triek
  • Rhymes: -ik

Adjective

edit

excentriek (comparative excentrieker, superlative excentriekst)

  1. (of a person) eccentric

Inflection

edit
Declension of excentriek
uninflected excentriek
inflected excentrieke
comparative excentrieker
positive comparative superlative
predicative/adverbial excentriek excentrieker het excentriekst
het excentriekste
indefinite m./f. sing. excentrieke excentriekere excentriekste
n. sing. excentriek excentrieker excentriekste
plural excentrieke excentriekere excentriekste
definite excentrieke excentriekere excentriekste
partitive excentrieks excentriekers

Derived terms

edit
edit